Vemdalen
Van Vemhån naar Vemdalen is het
twintig kilometer noordwaarts. Twee mil zeggen ze hier. Een achtkantige kerk, een supermarkt, een
uitstekende ondernemer met een breed gesorteerde sportzaak, een benzinepomp,
een kapper en twee geschenkwinkels. Daarmee is de middenstand grotendeels
benoemd. De camping wordt regelmatig door landgenoten bezocht. In de bioscoop
is zomers een outlet te vinden van de sportzaak. En natuurlijk een paar
eetgelegenheden, die meestal niet open zijn. In de winter een belangrijk
skioord. In de zomer slechts een plaats voor een overnachting onderweg naar
interessantere plekken.
Hier doen we onze boodschappen in
een net iets duurdere ICA dan die van Hede of Sveg. Maar ja, dat is nog eens
twintig kilometer extra rijden. En verdien je dat terug?
6 juni is de Zweedse Nationaldag,
een jonge traditie die nog wel moet groeien. Zo'n vrije dag is nog wennen. Net
als werken op de Tweede Pinksterdag, die ervoor is ingeruild.
Wij zijn in het hembygdsgård van
Vemdalen en stappen 'binnen' na de
openluchtkerkdienst. Het lijkt niet moeilijk te raden waarover prästen heeft
gesproken. De preek is theologisch vaak gemakkelijk en passend bij het moment.
Het Vemdals Kör zingt enkele liederen en samen zingen we de bekendere hits.
Samenzang is een cultuurfenomeen dat in dit land veel televisietijd krijgt. We
zingen het Zweedse volkslied 'Du gamla, du fria...' mee hoewel tegen de
etiquette is zegt Amy Groskamp-ten Have. Als halve Zweden nemen we op eigen
risico de vrijheid.
En dan is het tijd om de nieuwe inwoners
van de gemeente te verwelkomen. Ouders
en hun pasgeboren kind worden gefeliciteerd en krijgen de ID kaart van hun kind
uitgereikt.
Daarna zijn de nieuwe Zweden, dit
jaar genaturaliseerd, aan de beurt. Helaas laten beide laatsten dit moment aan
zich voorbijgaan. Het heeft wel iets dit officiële gemeentelijk welkom. Het
past ook in het beeld dat een voorganger bij de doop het kind uit handen van de
ouders neemt, het op de arm doopt, en daarna het kind omhooghoudt en toont aan
de gemeente.
's Avonds reikt de koning Zweedse
erevlaggen uit aan verenigingen, die zich verdienstelijk maken.
De dag wordt besloten met een
taptoe voor het Slott in Stockholm.
Nationaldagen in Noorwegen, het
grote voorbeeld, is veel grootser en belangrijker. Maar ja, zij hebben een
kortere en andere geschiedenis van zelfstandigheid.
Hedeviken
In Vemdalen moet je links- of
rechtsaf. Linksaf voert naar Hedeviken, een nederzetting aan de voet van het
Sonfjäll.
Enkele huizen, meestal verspreid,
een natuurcampinkje, een theehuis met verkoop van lokale kunstnijverheid en een
dorpshuis. De locatie waar we in mei een lezing hebben beluisterd over Spitsbergen.
Een inwoner van Hede woont er al enkele jaren. Hij spreekt ons toe in het
Härjedalska en meer tegen het scherm dan tegen zijn publiek. De plaatjes zijn
prachtig, wat we hebben verstaan interessant en met we al wisten hebben we toch
een leuke avond gehad.
Op het Sonfjäll wonen nog beren.
En daar niet alleen. Het is hier overal leven met beren.
Verder door richting Noorse grens
ligt het dorp Hede met bij voorbeeld een bank, een bloemist een Nederlandse kapster, een verfwinkel en
een aangenaam geprijsde supermarkt. En ja
ieder dorp heeft wel een bouwmarkt in enigerlei vorm. Kortom: Hede is
een naar verhouding behoorlijke plaats.
Het mooiste uitzicht heb vanaf de
springschans waar je het dorp in het dal, waar ook de Ljusan stroomt, ziet
liggen.
Flatruet
We vervolgen onze weg en slaan
vlak voor Funäsdalen rechtsaf naar Flatruet, de hoogste weg die in Zweden per
auto bereikbaar is. Bijna 1000 meter boven de zeespiegel.
De familie Oosteloo uit Smilde komt er
jaarlijks zien we op de steenhoop bij het hoogste punt. Ook voor ons is het een
tocht die we regelmatig en graag maken, hoewel het er altijd nat en koud is.
Het fjällmassief rondom, ondermeer Helags, is imponerend en met een beetje
geluk treffen we groepen rendieren. Het is nog voor Midzomer en dus is er onderweg en in
Ljungdalen geen kop koffie te koop. Overal het zelfde. Lange ritten op
grusvägen, 250 km heen en terug en geen koffie. Wat bezielt ons? Het oer van de
natuur. We rijden terug langs dezelfde weg. De alternatieve route via
Messlingen betekent zestig kilometer grusväg rijden. Een uitdaging en
minder een pretje.
Östersund
(met een e en niet met
een oe, dat is Duits)
Met kerstavond behoort midzomer
tot de absolute hoogtepunten van het Zweedse familieleven. Het eerste weekeinde
na 21 juni is het Midsommar en met name Midsommarafton, de vrijdagmiddag en
-avond, is (toeristisch) van groot belang. We zijn in Historiland Jamtli in
Östersund waar we het vrolijke dansen rond de majstång zien. Een zonnige
middag, veel mensen en we doen nog een klein rondje door het openluchtmuseum.
Klederdracht en veel bloemenkransen in het haar. Jong, oud, dik en dun, blank
en zwart, het is het feest van alle Zweden waar je blij van wordt. Ieder jaar
opnieuw betreur ik de Hollandse geremdheid, die het ons onmogelijk maakt zo'n
basale vreugde te beleven. Twee jonge moslima meisjes met bloemenkrans dansen
en zingen voluit mee. Ook zijn er veel
nieuwe Zweden die hetzelfde doen. Dat is de integratie, die Zweden moeiteloos
een zetel in de VN veiligheidsraad oplevert, waar wij van alles roepen maar een
plaats gaan delen
Een hartelijke groet van ons allebei.
Nederland is ver weg maar in onze gedachten heel dichtbij.
Elsbeth en Henk
Uit ons fotoalbum
 | |
| Vemdals Kör |
 | ||||
| Flatruet |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten