“Jij oude, jij
vrije…”en zo gaat het nog even door in het Zweedse volkslied (1844). Over de stilte,
de verblijdende schoonheid en de groene velden. In de volgende 3 coupletten gaat
het net als bij ons over de grote daden, de wil van God en het vaderland waarvoor
je wilt sterven. Niet door een besluit
maar door het gebruik kreeg dit lied
haar huidige status. Een Koningslied kent men hier trouwens ook al sinds 1844.
Juni is de maand
met Nationaldagen (6) het huwelijk van “Madde”(8), midzomer (21) en het einde van het schooljaar. Het volkslied komt nog wel eens voorbij dezer
dagen en volgens Amy Groskamp-ten Have
mag je alleen meezingen met het eigen volkslied.
Maar of we dat doen… ? Zweden zingen graag en zijn trots op hun vlag, die vrijwel bij iedere officiele gelegenheid wordt meegevoerd.
 |
| een oude en vrije plek |
Liza Marklund
schreef een literaire thriller met dezelfde titel. In dit nieuwe boek met de journaliste Annika Bengtzon in de hoofdrol is het hoofdthema hoe de oude vrije wereld ijzeren gordijnen
bouwt tussen haar en de nieuwe onvrije wereld en hoe de oude en vrije relaties tussen mensen instorten
en weer opgebouwd worden. Haar maatschappijkritische houding heeft veel te maken met haar afkomst uit Noord
Zweden. Maar daarover een andere keer.
De Nederlandse vertaling verscheen onder
de titel “Teken van leven”
Een teken van
leven van ons in een wereld waarin weinig gebeurt. De wilde geranium bloeit al weken
te vroeg, het gras groeit (te) hard, de bloemperken vragen veel aandacht, de koeien
zijn weer naar de boerderij in het fjäll, we hebben lekker fikkie gestookt en
het weer is goed met af en toe een regendag en soms de dreiging van nachtvorst.
Elsbeths verjaardag vierden we met de buurvrouwen en de buren van Nål i Backa
buiten op het terras. Dat is nog niet vaak voorgekomen. We aten bij Britt en
Bosse en dronken koffie bij hun buren. We bakken ons brood en ons eigen gebak
en praten veel met Annemarie en Britt over koken. Onze wereld is niet groot of
net zo groot als we willen met de hulp
van internet.
Chris, Marije,
Laura en Isa hadden hun komst al gemeld. Gisteravond hebben Jeanette, haar
moeder Janny en Felix de reis hierheen geboekt. Wat een voorrecht dat ze hier
allemaal komen. Morgen komen Karel, Greetje, Hanneke en Harm-Jan. We zijn van plan om met Karel en Greetje nog
wat verder naar het noorden te rijden. Het is erg fijn om een gastenverblijf te
hebben voor het bezoek en voor ons. Dat houdt het wederzijds veel gezelliger.
We maakten deze
week in stralend weer een kleine fotoreportage van ons dorp. Wat huizen langs
de weg, een enkele zijstraat, ruimte en rust tussen bergen en aan het water. Niets
spannend, maar na al die jaren wel erg vertrouwd. Uit die wereld komt met een hartelijke groet
dit teken van ons leven.
