Van gewone dingen...

Schandalig lang geleden, hoog tijd voor een blog. Niet dat er veel gebeurt. Vemhån is net Jorwerd, ogenschijnlijk gaat alles rustig door, maar over langere tijd gezien verandert van alles.Laten we het maar eens hebben over die gewone  dingen. Zoals het inwoneraantal. Een aantal jaren geleden sloot de creche, er overlijden dorpsgenoten en nieuwe vaste bewoners komen er nauwelijks.

Verdunning en vergrijzing met alle gevolgen van dien voor de sociale infrastructuur. De gymklas is opgehouden. Het winkeltje wordt armetieriger. Het bestuur van de "tvättstuga" waar je de was kunt doen heeft de taken overgedragen aan het bestuur van Vemhåns Idrotts Klub, die het gebouw beheert. Bestuur op afstand met minder aandacht voor storingen. Dat hebben we behoorlijk gemerkt en niet tot Elsbeths vreugde.

Veel verdwijnt er maar de afvalcontainers blijven

 

De timmerwinkel is uit het dorp  verdwenen, verhuisd naar Vemdalen en daarna overgenomen door een filiaalbedrijf. De zomerse muziekavond in de kerk heeft dit jaar niet plaatsgevonden. De motorcrossbaan wordt weinig meer gebruikt. De jeugdige motorcrossers zijn kennelijk rustiger geworden. Dit in tegenstelling tot de schietbaan waar het nu, vlak voor het jachtseizoen, hoogseizoen is vanwege de noodzakelijke schietproef. En zelfs de zomer kan Härjedalen dit jaar niet goed vinden, maar stuurt wel de koude winden over Nordibacka. 

Hoe erg zijn deze ontwikkelingen nu allemaal? Veel plaatsen in Zweden kennen hetzelfde probleem, dat ieder dorp op een eigen wijze oplost. Vemhån zal blijven met een harde kern, die elders werkt en koopt en de reistijd voor lief neemt. Reistijd heb je toch al en een boodschap of sportmoment meer of minder doet er niet toe. En gelukkig is de benzineprijs iets gematigder dan hier. We betalen omgerekend tussen de € 1,40-€1,45, inclusief een kleine compensatie voor het platteland. Zo'n compensatie zit ook in de prijs per Kwh electriciteit. Ikea bezit hier grote windmolenparken in het kader van hun duurzaamheidsbeleid. En ook hier leidt de aanleg regelmatig tot heftige discussies.

In de rij voor het open gaat

Over het milieu gesproken: ons afval wordt goed en streng gesorteerd. Kranten/tijdschriften-papier/papieren verpakking- plastic verpakking-metaal-glas wit/groen. Op de vuilstort zijn de sorteermogelijkheden erg groot. De toezichthouders zijn attent, vriendelijk, helpen en sorteren mee. Geweldig, in Groningen kunnen ze er iets van leren. Overigens zien al die stortplaatsen er eenduidig uit. Je moet het dus van de sfeer hebben wil je concurreren. Maar hoe kan het toch dat we ons ieder jaar wel een paar keer bij de vuilstort Returen met weggooispullen melden?

Wekelijks verschijnt het simpel advertentieblaadje Mittherjebladet met lokale aankondigingen. Het format is in heel Zweden gelijk, want je treft overal de lokale varianten. Daarnaast is er wekelijks Härjedals Tidning, de tegenhanger van het Harener Weekblad.  HT is eigendom van Östersunds Posten, de regionale krant, die voor Vemhån van ochtendblad een middagkrant is geworden. Natuurlijk juicht de krant over de onverwachte voetbalsuccessen van ÖFK in het Europees voetbal, waar ze ondermeer Galataseray naar huis stuurden. Onze buren zijn zeer royaal met het uitlenen van de krant. Aan nieuwsvoer geen gebrek.

gedekt voor de maaltijd met gasten

Behalve voor mensen zoals ik is het gebruikelijk de schoenen uit te trekken bij binnenkomst. Er liggen sloffen of je neemt jouw eigen mee. Dan is het "fika", koffie met zoveel mogelijk koekjes, ongeacht het moment van de dag. Als je de gastvrouw/-heer een volgende dag weer treft bedank je even. Bij goede vrienden zijn deze correcte etiquetteregels gelukkig minder strikt. In de omgang met anderen geeft de etiquette houvast en zekerheid. Prettig dus als ze eenmaal in jouw systeem zitten.

Schwarzwalder

 

We hebben ook een klantenkaart bij de supermarkten ICA en CÖOP en profiteren daarmee van de klantenkoopjes. Omdat alles in Zweden alleen maar werkt met jouw persoonsnummer heeft de aanschaf destijds enige moeite gekost. De NL IKEAkaart werkt overigens in Zweden niet. Raar voor een in NL geregistreerd bedrijf. Deze futuliteit hebben we als eens aangekaart, maar werd ontkent.

ook de schoorsteenveeger is gewoon

Elsbeth zegt wel eens dat je met de gordijnen dicht niet het idee hoeft te hebben dat je in Zweden woont. Je kijkt via de satelliet gewoon Nederlandse tv tot en met RTV Noord. Je leest digitaal de krant die je maar wilt en de mobiele telefoon werkt tegen een inmiddels prettig tarief. Omgekeerd is dat voor de Zweden in ons land evenzo. Opnieuw een voordeel van Europa. Net zo als de afspraken op het gebied van de gezondheidszorg, wanneer je de buitenlandse pas van de ziektekostenverzekeraar laat zien.

De maatschappelijke problemen in Zweden komen in hoofdlijn overeen met de Nederlandse. En dus ook de problematiek van de vluchtelingen en de politieke tegenstellingen. Dat is wel een onderwerp voor een aparte blog.

Cees & Klara, de bloggers uit Samos, doen indringend verslag van de noodsituatie in de opvangkampen op dit Griekse eiland. Daarmee geven ze de ellende een gezicht. Wij, en dat is niet met Samos vergelijkbaar, kennen Amir, die binnenkort wordt  uitgezet. Jong, alleen, getraumatiseerd, in zichzelf gekeerd en bereid alles te doen en aan te pakken om te mogen blijven. Geen kans, regels moeten regels zijn, ook al begrijp je het niet.

Abstractie krijgt voor ons een gezicht en daarmee worden onze meningen steeds meer vragen. We hebben diep respect voor de betrokkenheid van onze vrienden, die zomers op Samos wonen.

Hier aten we tgv ons huwelijksjubileum als cadeau van de kinderen

En zo verstrijken de lange lichte dagen en weken moeiteloos en loopt de zomer naar de herfst, van bosbes naar lingon, van paddestoel naar de jacht.

Haren in zicht waar de gewone dingen weer verder gaan.

Hartelijke groet

Elsbeth en Henk

Een dag op stap met Truus en Jaap

en zo komen we op een heilige plaats

langs het pelgrimspad St Olov

waar de koffie goed smaakt

de rendieren zich royaal melden

en het uitzicht prachtig is

en het weer nog net droog