woensdag 5 augustus 2015

Verbinding 3


De laatste weken van juli was het rustig op Nordibacka. Rust, die ons ook tot rust bracht. We hebben heel veel geslapen en dat was heerlijk. Het was trouwens ook vaak weer om gewoon in je bed te blijven. Elsbeth is nog eens midden in de nacht opgestaan om de aardbeien af te dekken, want het vriespunt kwam akelig dichtbij. 
 
Ondertussen is er ook genoeg te doen en schilderden we een buitenmuur met de bekende Zweedse rode verf. Die verf, een kenmerk van dit land, is een verbinding (jawel)  van lijnolie, ijzervitriool, ijzeroxidepigment en meel. Van oudsher is het een bijprodukt van de kopermijn in Falun, vandaar de naam Falurod. Je veegt met een borstel de oude losse verf weg en schildert er een nieuwe dekkende laag overheen. Het is een kwestie van ieder jaar bijhouden en de slechte plekken opnieuw doen. De  buitenmuur die we dit jaar weer hebben gedaan krijgen veel zon  en drogen uit. Dus moet je eens in de vier a vijf jaar grondig aan de bak. En daarnaast zijn er ook altijd andere klusjes die een niet geoefende veel tijd kosten.

Het bloeit volop in de tuin, hoewel de regen ook behoorlijk heeft huisgehouden in onze perken. Toch geven al die bloemen ons een zomers gevoel. Bijgaand een plaatje in het kader van het thema Verbinding.

We zijn hier ook lid van de bibliotheek. Dat is gratis, dus zo duur is dat niet. Laatst haalden we een stapel boeken en toonden tot verbazing van de baliemedewerker ons pasje. Die zie ik nooit, zei hij. Waarop wij, enigszins verbaasd vroegen of er inmiddels een ander systeem is. Nee, nee zei hij: ik ken iedereen in Vemdalen en scan de boeken op naam  van de lezer in. Dat is de praktische kant van de band (verbinding) tussen de Vemdalers.



De afgelopen weken las ik de vier boeken van Jan Guillou met als verzamelnaam De Grote Eeuw. Het eerste deel heet Bruggenbouwers. (Het plan ze te gaan lezen bestond al voor het idee van het thema van deze reeks blogs. Ik realiseerde me de toepasselijkheid pas later). Het is een familiegeschiedenis van het einde van de 19e eeuw tot 1945. Het geeft daarnaast ook een inkijk in het denken van 'neutrale' landen tijdens beide oorlogen. Ik bedacht dat wij geneigd zijn naar deze gebeurtenissen te kijken met de blik van de overwinnaars. Maar wie zijn dat eigenlijk ? Welke factor is van doorslaggevende betekenis in een oorlog: de techniek of de economie ? Kortom:  ik las ze achter elkaar in een ruk uit.



De  verbinding met een deel van onze kinderen kwam tot stand in Stockholm, waar we vijf minuten na elkaar op de afgesproken plaats arriveerden. Het was fijn Chris, Marije, Laura en Isa weer in levende lijve te zien. Skype is toch maar surrogaat. De Zweedse hoofdstad is gebouwd op eilanden en een schoolvoorbeeld van het begrip verbinding met al die bruggen, bootjes en een uitstekende ondergrondse. De stad is ongeveer 1,5 keer zo groot als Amsterdam. Het inwoneraantal in de regio is bijna vergelijkbaar. Amsterdam is iets groter. Een kwart van de Zweden woont in de regio van de hoofdstad.
Wij haalden de banden weer aan met de vorige eigenaars van Nordibacka, die in Stockholm wonen. Onze wederzijdse kontakten zijn nog steeds hartelijk, vriendschappelijk en betrokken. Alle vier hebben we van onze ontmoeting genoten. We zeggen wel eens voor de grap dat we meer mensen kennen in Stockholm dan in Amsterdam.

De aflossing van de hoofdwacht bij het Koninklijk Paleis is altijd weer een must. Deze keer met muziek en als extra heel veel regen. Onbegrijpelijk dat er toch zoveel mensen zijn die, net als wij, vooral nat staan te worden. Er komen jaarlijks een miljoen toeristen naar Stockholm, dat in onze ogen een van de mooiste hoofdsteden is.

De tweede dag bezochten we met elkaar Skansen, het best te vergelijken met het Nederlands Openluchtmuseum. Het ligt midden in de stad en het grote openluchttheater is zomers het decor van bekende muziekprogramma's en bij de jaarwisseling van de klokslag en het lezen van het gedicht Ring klocka ring. 
Je moet er geweest zijn, maar dat hadden wij 15 jaar eerder moeten doen. Nu zijn we teveel bezig geweest met duwen van de rolstoel in het sterk geaccidenteerde terrein. We hebben voldoende gezien maar hoeven voorlopig niet weer.

En tussen al die dingen door zijn onze gedachten vaak bij onze vrienden en onze tante Annie. Hopelijk helpen ze een beetje.

Hartelijke groet
Elsbeth en Henk








foto's van Skansen









1 opmerking:

Wies zei

Weer leuk om te lezen hoe jullie je tijd in Zweden doorbrengen.
Groetjes, Wies.