Wij hadden de boot geboekt en zijn dus toch maar vertrokken op 3 juni. Natuurlijk houden we steeds rekening met een vervroegde terugkeer.
 |
| verbinding Kopenhagen-Malmö |
Onderweg nog even asperges kopen voor Jaap en Truus bij Meinardi en door naar Travemünde. We waren al vroeg in de haven en getuige van een serieuze douanecontrole van een buitenlandse vrachtwagen. Iedereen was kennelijk op tijd aan boord en zo vertrokken we een half uur eerder dan gepland.
Finnlines heeft vrachtboten met een beperkte passagiersaccomodatie,maar dan wel een hele goede.We hadden een royale buitenhut voor een aantrekkelijke prijs. Zo'n kade vol vrachtverkeer doet je weer beseffen hoe landen met elkaar verknoopt zijn geraakt en hoe belangrijk die steeds heen en weer varende veerboten zijn. Varen is verbinden.
De volgende dag door naar Munkfors, bijna onze vaste pleisterplaats op weg naar Nordibacka. Als altijd gastvrij ontvangen en hoewel we elkaar nog maar kort geleden aan de Laarmanhof hadden gesproken was er praat genoeg. We raken niet uitgepraat over wat Zweden en Nederlanders verbindt, maar ook niet over de onderlinge verschillen. Het is een groot genoegen bij Truus en Jaap te zijn. Truus maakte een Zweeds-Nederlands boekje voor haar onlangs geboren kléindochter Alde. Prachtig en een compliment van deze boekenman.
 |
| echte verbinding |
De echtelijke verbintenis van Truus en Jaap was de aanleiding voor een heerlijke en gezellige warme lunch op een Herrgård In de buurt.Ook andere vrienden van de cursus Zweeds met een huis in de omgeving waren aanwezig en zo vierden we die vrijdag met zijn zessen hun 40 jarige trouwdag.
Zaterdag door naar Nordibacka, uitpakken, water aansluiten,tv instellen, computer opstarten,het is het gebruikelijke pandemonium. Maar dan heb je ook weer verbinding met de wereld en woon je gewoon weer op een andere plaats. Hoewel... de geest ijlt meestal wat na.
Het weerzien met de buren is altijd enthousiast en vreugdevol
Onze banden overleven grmakkelijk de koude wintermaanden. Zij horen ook bij ons leven hier.
Natuurlijk, dan is er ook weer de tuin, boodschappen doen en alle gewone dingen. Ook hier was het voorjaar koud en zodoende zagen we deze week in Vemdalen nog narcissen bloeien. Het blad aan de berken was nog als muizenoorjes zoals ze hier zeggen. Bovendien beleefden we nog enkele nachtvorsten. Het wordt een korte overgang van sneeuw naar zon. Op midzomer was het gelukkig droog en zonnig. En dat 's avonds de houtkachel aan moet zijn we gewend. Bij ons midzomerritueel hoort de uitnodiging van buurvrouw Britt om te komen grillen. Dat doen we graag en smulden van de aardbeientaart, die onze andere buurvrouw Anne-Marie erbij serveerde.
 |
| blauw-wit-gele bloemenpracht voor ons huis |
Op een rondrit met vrienden door Zweden overnachtten Dik en Algrit Homan deze week twee nachten in hun camper op Nordibacka. Zo ging een drie jaar oude afspraak eindelijk in vervulling. Het was erg gezellig en we hebben hen iets kunnen laten zien wat de gewone toerist niet of moeilijk ontdekt. We aten, door de buurman geschoten, elandvlees en dat blijft ook voor ons een lekkere bijzondere ervaring. Zeker als je bedenkt dat de elandenjacht tot het gewone Zweedse leven behoort. Verbinding met de natuur betekent hier eten van en uit de natuur.
 |
| natuur en culinair door Dik verbonden |
Inmiddels is ook onze vriend en buurman Gerke gearriveerd en kunnen we eens rustig bijpraten op Nordibacka. Hij bracht een gast mee in de persoon van Aleida en zo zijn we weer boven gemiddeld bevolkt op deze 3 hectare.
Nu zijn we twee weken hier en merk je dat we zijn geland. De verbinding tussen thuis- en vaderland is tot stand gebracht.
Zo gaan we de zomer in met heel vaak in onze gedachten onze vrienden, die zorgelijke tijden moeten doormaken.
Die band blijft altijd.
 |
| .midzomer:cultuur-natuur-leven komen samen |
 |
| een echte koffiehoek tenminste |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten