Verbinding 4

De laatste weken van ons verblijf gaan snel voorbij. Misschien omdat we veel buiten zijn, omdat de zomer zich eindelijk laat zien. Er zijn plaatsen in de omgeving waar de zomer, meteorologisch gezien, pas half augustus is begonnen. Het is nu ook nog uitzonderlijk groen en de herfstkleuren blijven uit. Nog steeds loopt de natuur  drie weken achter en moeten we wachten op de oogst. De eerste aardbeien en frambozen hebben we inmiddels kunnen proeven. Je blijft toch op zoek naar verbinding met datgene wat de natuur oplevert als je op Nordibacka woont.

Het verblijf van kinderen en kleinkinderen was uiteraard gezellig. Een handige pappa Chris knutselde een wip-wap, stoeien met water, broodjes bakken, spelletjes doen en grasmaaien. Zo komen de dagen wel om. Het bericht dat de band tussen Marije en Chris een nieuw kleinkind zal opleveren verraste ons. Maar het is natuurlijk prachtig nieuws en we hopen van harte dat de zwangerschap goed zal gaan. En dus ben ik met plezier aan het vijfde kleinkindboek begonnen. 

Het is overigens fantastisch om te zien hoe de negenjarige Laura op de komst van een nieuw broertje of zusje reageert. Na hun vertrek blijft er een berg wasgoed  achter, maar met het afsluiten, wassen en opruimen sluit je een periode ook weer echt af.

\

Naast het pomphuis stond een grote vogelkersboom, waarvan de wortels het pomphuis bedreigden.  Eerst met Chris en later met Gerke en onze dames hebben we de boom geveld, de verbinding tussen boom en wortels verbroken. We zijn  trots op de wijze waarop de boom viel. Het eindresultaat is ook meer ruimte. Bovendien hebben we weer iets meer uitzicht en een stapel hout om te kloven.

Inmiddels heeft Elsbeth een innige band opgebouwd met de eekhoorn, die in het lofthus woont. Hij, of is het een zij ?, meent ook recht te hebben op onze aardbeien en bessen en laat zich door onze komst niet uit het veld slaan. Er is met hem gepraat….maar zonder resultaat.

We brachten nog een bezoekje  aan Jannie en Henk, die een huis hebben in Björnrike het nabijgelegen skigebied.  En natuurlijk praat je dan over wederzijdse Zweedse ervaringen, lekker als Nederlanders onder elkaar. Tot onze verrassing kwamen een paar dagen later Lukas en Koosje onverwacht langs  voor een kopje koffie en een kommetje soep. Koosje kennen we van de cursus Zweeds. Lukas heb ik bij de presentatie van zijn boek geïnterviewd over zijn belevenissen als honorair consul  voor Zweden in Noord-Nederland. Die kontakten met landgenoten zijn stuk voor stuk bijzonder, gezellig en waardevol.

(PS; het boek van Lukas “Met een kraai heen en een hond terug` lazen wij in één ruk uit. Verkrijgbaar in de betere boekhandel, we weten er wel een)

We zijn al weer relatief dichtbij Advent en dus moet je het rendiermos plukken wanneer het vers is. Zo verbind je de zomer met kerst. Dus gaat er ook weer een doosje mee naar Nederland.

Dan komt ook het moment dat de berichten uit Nederland ons doen besluiten terug te keren. Dan maar geen bessen, frambozen, bosbessen en lingon. Terugkeren in eigen regie is beter dan gedwongen. Het besluit voelt goed en we pakken in.

Auto, veerpont, brug, allenmaal middelen van verbinding brengen ons weer heelhuids thuis, waar we nog even onderduiken en wachten tot onze ziel er is. Onderweg werd Elsbeth nog herkend als Mrs Hobson uit Engeland maar we hebben duidelijk gemaakt dat onze band een andere is.

Thuisgekomen ligt er een mail van onze vriend Piet uit Vlaardingen. Hij schrijft:

Je hebt als thema voor je blog dit jaar, verbinden, gekozen. Dit is de poster van de vredesweek, 19 t/m 27 september as, getekend door de jou bekende Len Munnink. Naar mijn idee geeft deze heel goed het thema verbinden weer. Vanmiddag heb ik met de pastor van dienst en de Vlaardinger ambassadeur van Vrede de dienst voor 20 september bij ons in de kerk samengesteld, het was een prettige bijeenkomst. David de Beer, de ambassadeur voor Vrede in onze stad, is van oorsprong Zuid-Afrikaander en in de Anglicaanse traditie opgegroeid, o.a. theologie gestudeerd met Desmond Tutu. Hij heeft jaren gewerkt voor de VN. Als waarnemer bij verkiezingen enz. en de laatste jaren als  speciaalvertegenwoordiger in naoorlogse landen om de conflicten voor beide partijen hanteerbaar te maken, een soort van vredestichter in o.a. Cambodja, Joegoslavië.enz. Dus iemand die weet hoe je bruggen moet bouwen en hoe vrede verbindt. Ik zie echt uit naar zijn preek op 20 september.

De vraag werd al eerder gesteld: waarom verbinding ?  Het kwam gewoon bij me op. En opeens is er zo’n poster: 1) bruggenbouwers: het boek dat ik las, 2) vrede: Europa is ook, en misschien vooral, een vredesideaal  heb ik deze zomer vaak gedacht en gezegd, 3)mensen die er mee bezig zijn: vrede: het gaat altijd om mensen. Zo ook deze verbindende blogkontakten tussen jullie, lezers en ons, belevers. Wat een veelzeggende poster. Dank je wel Piet !

En tenslotte: het was weer een groot genoegen, dank voor het lezen en tot volgend jaar.

Elsbeth en Henk

het pad naar Nordibacka (boven en onder)

uit de boswandeling met Aleida

onderweg een broodje

Denemarken: Kronborg slot

Verbinding 3

De laatste weken van juli was het rustig op Nordibacka. Rust, die ons ook tot rust bracht. We hebben heel veel geslapen en dat was heerlijk. Het was trouwens ook vaak weer om gewoon in je bed te blijven. Elsbeth is nog eens midden in de nacht opgestaan om de aardbeien af te dekken, want het vriespunt kwam akelig dichtbij. 
 

Ondertussen is er ook genoeg te doen en schilderden we een buitenmuur met de bekende Zweedse rode verf. Die verf, een kenmerk van dit land, is een verbinding (jawel)  van lijnolie, ijzervitriool, ijzeroxidepigment en meel. Van oudsher is het een bijprodukt van de kopermijn in Falun, vandaar de naam Falurod. Je veegt met een borstel de oude losse verf weg en schildert er een nieuwe dekkende laag overheen. Het is een kwestie van ieder jaar bijhouden en de slechte plekken opnieuw doen. De  buitenmuur die we dit jaar weer hebben gedaan krijgen veel zon  en drogen uit. Dus moet je eens in de vier a vijf jaar grondig aan de bak. En daarnaast zijn er ook altijd andere klusjes die een niet geoefende veel tijd kosten.

Het bloeit volop in de tuin, hoewel de regen ook behoorlijk heeft huisgehouden in onze perken. Toch geven al die bloemen ons een zomers gevoel. Bijgaand een plaatje in het kader van het thema Verbinding.

We zijn hier ook lid van de bibliotheek. Dat is gratis, dus zo duur is dat niet. Laatst haalden we een stapel boeken en toonden tot verbazing van de baliemedewerker ons pasje. Die zie ik nooit, zei hij. Waarop wij, enigszins verbaasd vroegen of er inmiddels een ander systeem is. Nee, nee zei hij: ik ken iedereen in Vemdalen en scan de boeken op naam  van de lezer in. Dat is de praktische kant van de band (verbinding) tussen de Vemdalers.

De afgelopen weken las ik de vier boeken van Jan Guillou met als verzamelnaam De Grote Eeuw. Het eerste deel heet Bruggenbouwers. (Het plan ze te gaan lezen bestond al voor het idee van het thema van deze reeks blogs. Ik realiseerde me de toepasselijkheid pas later). Het is een familiegeschiedenis van het einde van de 19e eeuw tot 1945. Het geeft daarnaast ook een inkijk in het denken van 'neutrale' landen tijdens beide oorlogen. Ik bedacht dat wij geneigd zijn naar deze gebeurtenissen te kijken met de blik van de overwinnaars. Maar wie zijn dat eigenlijk ? Welke factor is van doorslaggevende betekenis in een oorlog: de techniek of de economie ? Kortom:  ik las ze achter elkaar in een ruk uit.

De  verbinding met een deel van onze kinderen kwam tot stand in Stockholm, waar we vijf minuten na elkaar op de afgesproken plaats arriveerden. Het was fijn Chris, Marije, Laura en Isa weer in levende lijve te zien. Skype is toch maar surrogaat. De Zweedse hoofdstad is gebouwd op eilanden en een schoolvoorbeeld van het begrip verbinding met al die bruggen, bootjes en een uitstekende ondergrondse. De stad is ongeveer 1,5 keer zo groot als Amsterdam. Het inwoneraantal in de regio is bijna vergelijkbaar. Amsterdam is iets groter. Een kwart van de Zweden woont in de regio van de hoofdstad.

Wij haalden de banden weer aan met de vorige eigenaars van Nordibacka, die in Stockholm wonen. Onze wederzijdse kontakten zijn nog steeds hartelijk, vriendschappelijk en betrokken. Alle vier hebben we van onze ontmoeting genoten. We zeggen wel eens voor de grap dat we meer mensen kennen in Stockholm dan in Amsterdam.

De aflossing van de hoofdwacht bij het Koninklijk Paleis is altijd weer een must. Deze keer met muziek en als extra heel veel regen. Onbegrijpelijk dat er toch zoveel mensen zijn die, net als wij, vooral nat staan te worden. Er komen jaarlijks een miljoen toeristen naar Stockholm, dat in onze ogen een van de mooiste hoofdsteden is.

De tweede dag bezochten we met elkaar Skansen, het best te vergelijken met het Nederlands Openluchtmuseum. Het ligt midden in de stad en het grote openluchttheater is zomers het decor van bekende muziekprogramma's en bij de jaarwisseling van de klokslag en het lezen van het gedicht Ring klocka ring. 

Je moet er geweest zijn, maar dat hadden wij 15 jaar eerder moeten doen. Nu zijn we teveel bezig geweest met duwen van de rolstoel in het sterk geaccidenteerde terrein. We hebben voldoende gezien maar hoeven voorlopig niet weer.

En tussen al die dingen door zijn onze gedachten vaak bij onze vrienden en onze tante Annie. Hopelijk helpen ze een beetje.

Hartelijke groet

Elsbeth en Henk

foto's van Skansen

Verbinding 2

Langdurig verblijven in het buitenland betekent niet dat je iets van Nederland hoeft te missen. Het web, de tvschotel, internetbellen, het maakt de wereld heel eenvoudig. Deze ontwikkelingen staan het echte nemen van afstand overigens wel in de weg. Verbinding is mooi, maar het moet wel bescheiden blijven.

Toch blijven we zo gemakkelijk op de hoogte van de gezondheid van tante Annie, waarmee het heel goed gaat, en de situatie bij onze vrienden. En dat is waardevol. Zo is het leven vol paradoxen.

Wat er in Nederland gebeurt raakt ondertussen wel wat verder weg voor ons. De ontwikkelingen in Europa worden in Zweden ook breeduit in de media behandeld. Zweden zijn blij met hun Zweedse kroon maar niet eensgezind  in hun mening over een grexit. Men maakt zich bovenal zorgen om de toekomst van het project Europa. Grieken, zo blijkt steeds opnieuw, spreken een eigen taal in de discussies. De andere partijen zitten op totaal andere golflengtes. Vertrouwen in elkaar en het spreken van eenzelfde taal is essentieel bij het leggen van verbindingen. Inburgeren heeft daarmee te maken en zelf hebben we dat hier aan de lijve ervaren. Europa is inmiddels van de rekenmeesters en niet meer van de vredesduiven. Naties verbinden is een bijna onmogelijke opdracht. Ze verschansen zich achter dikke `muren`en blazen hoog van de toren.

Onlangs bezochten we de Långå schans. Een klein broertje van Bourtange, waarvan slechts een grasveld, een aarden wal en een maquette over is. Toch konden we ons een goede voorstelling maken van het leven binnen de schans. De verdediging tegen de Denen/Noren was de aanleiding voor de bouw. Bij  de vrede van Brömsebro  in 1651 droeg Denemarken de provincies Skåne, Jämtland, Gotland en Härjedalen definitief aan Zweden over. Deze vrede is feitelijk ook een onderdeel van de Westfaalse Vrede, die een einde maakte aan onze 80jarige oorlog. Het verhaal van deze schans is een mooi voorbeeld van het willen verbinden in vrijheid of, anders gezegd, van niet willen verbinden. De  schans bleef na de vrede nog lang in dienst als bescherming.

Op de terugweg bezochten we na jaren voor het eerst een andere schans, de springschans in Hede. Toch wel hoog als je eenmaal van boven naar beneden kijkt. De schans is vooral voor regionaal gebruik en we hebben nooit gehoord van grote toernooien. Je hebt vanaf de heuvel een prachtig uitzicht op de omgeving. Zo'n voorziening toont ook dat het winterseizoen van veel groter belang is dan het zomertoerisme.

We maakten een uitstapje naar Sundsvall. Het is maar 275 km, hoewel de tocht met de auto bijna 3,5 uur vraagt. Ikea, jawel, stond op het lijstje om het verjaarsdagscadeau te kopen, dat ik van de Eisses zwagers en schoonzussen kreeg. Omdat de inrichting van de vele Ikea's vrijwel identiek is leg je als klant gemakkelijk verbinding met de winkel. Ik weet goed welke vernietegende invloed het bedrijf heeft gehad op vele branches, maar de formule fascineert me ook. Ik zal mijn leven lang met de ogen van een winkelier naar winkels kijken en zie telkens weer nieuwe dingen in de Ikea formule. En al zo lang en zo internationaal, het is knap. Maar ik ken ook de negatieve verhalen en die zijn ook waar. Eenmaal in de stad doe je natuurlijk ook de weekboodschappen voor stadse prijzen.

verjaardagscvadeau

Zo gingen we ook op bezoek bij Malin en Jasper, de trotse ouders van Alde, het kleinkind van onze vrienden Jaap en Truus in Munkfors. De kleertjes van onze Isa zijn aan Alde's ouders verkocht en via ingewikkelde transportwegen van Veendam in Sundsvall terecht gekomen. Die inspanning is absoluut de moeite waard geweest. En Elsbeth mocht zelfs Alde even gezellig op schoot hebben. Zo'n bezoek met zo´n gastvrije en hartelijke ontvangst is toch ook weer een heel bijzondere verbinding. Zo'n tripje geeft ons het gevoel van vakantie, omdat het hier wonen voor ons gewoon is.

Openbare veilingen horen bij dit seizoen en zijn een relatieve publiekstrekker. Handel als verbinding. Wij scoorden een prachtige schaal voof €7 en een ouder model Kenwood keukenmachine voor € 25. En ondertussen verbazen we ons over de prijzen,die soms precies omgekeerd uitpakken dan wij denken.

Gisteravond, zondag, maaide buurman Torbjörn het gras en dat is een eerste teken dat de zomer al weer een eindje op streek is. Hij maait maar een keer. Vandaag zijn de koeie-eieren gedraaid en ligt het land verder weer braak. 
Een groot speelveld als onze kleindochters komen. 

In de natuur is alles met minstens twee weken vertraagd. Dus het is nog even wachten op de lingon en de frambozen. Maar er nu zijn wel volop bloemen in de tuin. We doen ons tuinwerk niet voor niets, alhoewel de hieronder wilde bloemen in de wei te zien zijn.

Bij aankomst bleek Britt nog wel ingevroren lingon van 2014 voor ons te hebben. AnneMarie had nog frambozen van dat jaar in de vriezer voor ons. Dat vergemakkelijkt het wachten. Dank jullie wel beste buren. En zo voel je je snel weer thuis.

Hartelijke groet van Nordibacka

uiteraard begint het met de aankoop in Sveg

de omgeving van Långå schans

.

\

hoe verbind je boeken met herenmode ?, gezien in Sundsvall

Verbinding

Deze serie zomerblogs begint uiteraard met het eeuwfeest van tante Annie. Het was een mooie dag, die 1e juni, maar kreeg een vervelend gevolg toen zij op de tweede dag van haar tweede eeuw viel en haar pols en heup brak. Het gaat inmiddels gelukkig goed met haar.

Wij hadden de boot geboekt en zijn dus toch maar vertrokken op 3 juni. Natuurlijk houden we steeds rekening met een vervroegde terugkeer.

verbinding Kopenhagen-Malmö

Het thema van de blogs is dit jaar verbinding en het begon slecht met een gecrashte computer op de dinsdagmiddag voor ons vertrek. Dankzij de hulp van onze vaste zakelijke automatiseerder reden we binnen 24 uur met een nieuwe bijgewerkte laptop naar Zweden. Over zakelijke banden gesproken... Klasse ! En zo is de computerverbinding weer gered.

Onderweg nog even asperges kopen voor Jaap en Truus bij Meinardi en door naar Travemünde. We waren al vroeg in de haven en getuige van een serieuze douanecontrole van een buitenlandse vrachtwagen. Iedereen was kennelijk op tijd aan boord en zo vertrokken we een half uur eerder dan gepland.

Finnlines heeft vrachtboten met een beperkte passagiersaccomodatie,maar dan wel een hele goede.We hadden een royale buitenhut voor een aantrekkelijke prijs. Zo'n kade vol vrachtverkeer doet je weer beseffen hoe landen met elkaar verknoopt zijn geraakt en hoe belangrijk die steeds heen en weer varende veerboten zijn. Varen is verbinden.

De volgende dag door naar Munkfors, bijna onze vaste pleisterplaats  op weg naar Nordibacka. Als altijd gastvrij ontvangen en hoewel we elkaar nog maar kort geleden aan de Laarmanhof hadden gesproken was er praat genoeg. We raken niet uitgepraat over wat Zweden en Nederlanders verbindt, maar ook niet over de onderlinge verschillen. Het is een groot genoegen bij Truus en Jaap te zijn. Truus maakte  een Zweeds-Nederlands boekje voor haar onlangs geboren kléindochter Alde. Prachtig en een compliment van deze boekenman.

echte verbinding

De echtelijke verbintenis van Truus en Jaap was  de aanleiding voor een heerlijke en gezellige warme lunch op een Herrgård In de buurt.Ook andere vrienden van de cursus Zweeds met een huis in de omgeving waren aanwezig en zo vierden  we die vrijdag met zijn zessen hun 40 jarige trouwdag.

Zaterdag door naar Nordibacka, uitpakken, water aansluiten,tv instellen, computer opstarten,het is het gebruikelijke pandemonium. Maar dan heb je ook weer verbinding met de wereld en woon je gewoon weer op een andere plaats. Hoewel... de geest ijlt meestal wat na.

Het weerzien met de buren is altijd enthousiast en vreugdevol

Onze banden overleven grmakkelijk de koude wintermaanden. Zij horen ook bij ons leven hier.

Natuurlijk, dan is er ook weer de tuin, boodschappen doen en alle gewone dingen. Ook hier was het voorjaar koud en zodoende zagen we deze week in Vemdalen nog narcissen bloeien. Het blad aan de berken was nog als muizenoorjes zoals ze hier zeggen. Bovendien beleefden we nog enkele nachtvorsten. Het wordt een korte overgang van sneeuw naar zon. Op midzomer was het gelukkig droog en zonnig. En dat 's avonds de houtkachel aan moet zijn we gewend. Bij ons midzomerritueel hoort de uitnodiging van buurvrouw Britt om te komen grillen. Dat doen we graag en smulden van de aardbeientaart, die onze andere buurvrouw Anne-Marie erbij serveerde.

blauw-wit-gele bloemenpracht voor ons huis

Op een rondrit met vrienden door Zweden overnachtten Dik en Algrit Homan deze week twee nachten in hun camper op Nordibacka. Zo ging een drie jaar oude afspraak eindelijk in vervulling. Het was erg gezellig en we hebben hen iets kunnen laten zien wat de gewone toerist niet of moeilijk ontdekt. We aten, door de buurman geschoten, elandvlees en dat blijft ook voor ons een lekkere bijzondere ervaring.  Zeker als je bedenkt dat de elandenjacht tot het gewone Zweedse leven behoort. Verbinding met de natuur betekent hier eten van en uit de natuur.

natuur en culinair door Dik verbonden

Inmiddels is ook onze vriend en buurman Gerke gearriveerd en kunnen we eens rustig bijpraten op Nordibacka. Hij bracht een gast mee in de persoon van Aleida en zo zijn we weer boven gemiddeld  bevolkt op deze 3 hectare.

Nu zijn we twee weken hier en merk je dat we zijn geland. De verbinding tussen thuis- en vaderland is tot stand gebracht.

Zo gaan we de zomer in met heel vaak in onze gedachten onze vrienden, die zorgelijke tijden moeten doormaken.

Die band blijft altijd.

.midzomer:cultuur-natuur-leven komen samen

een echte koffiehoek tenminste