Twee weken later

Twee weken later heeft de titel van de vorige blog een omgekeerde betekenis gekregen. We zijn er weer: in Haren, wachtend op de komst van ons vierde kleinkind en daarmee ook Jasper en Jeanette, en onszelf,  geruststellend.

Op de mooie zomeravond voor ons vertrek hebben de nieuwe 'grillplats'van Anne-Marie uitgeprobeerd. Een prima plek om gezellig te praten en te eten.

De volgende dag reden we een eerste grote etappe, zo'n 550 km., naar Forsvik. Dat ligt bovenaan tussen de grote meren. Hier bevindt zich de oudste en hoogst gelegen enkele sluis in het Götakanaal. De sluis is op 13 oktober 1813 ingewijd en vernoemd naar koning Carl XIII, de regerend vorst. Het Göta kanaal werd gebouwd door 58000 Zweedse soldaten en is nog steeds een toeristisch hoogtepunt. De 'grote' passagiersboten Juno, Diana en Wilhelm Tham passeren de sluis regelmatig. 

Naast de sluis ontstond natuurlijk industrie, dat gebruik maakte van waterkracht voor het zagen, malen van meel en het bouwen van boten. Het is een interessant industrieel monument geworden. 
In de voormalige arbeiderswoningen is een sfeervolle jeugdherberg ingericht.

Daarna ging de rit naar Zuid-Zweden, waar we tussen Helsingborg en Landskrona heerlijk aan het zeestrand verbleven. Het was warm, zoals steeds de laatste weken. In de auto moest beurtelings de koeling aan of het raam open.
Landskrona is bekend om zijn vesting. Bourtange heeft geen fort, maar is mooier en knusser dan dat wat wij vanaf de buitenkant konden zien. Om de binnenkant te zien waren we de volgende dag veel te vroeg en troffen een gesloten hek. Toen hebben we maar ontbeten met het zicht op Denemarken.

Oude herinneringen brachten ons die dag naar het eiland Moen.Marktdag in Stege en smoordruk druk maar sfeervol. Zo'n 25 jaar geleden was de ruim 500  treden tellende trap naar de voet van de krijtrotsen amper te vinden aan de zijkant van een parkeerveldje.

Vandaag staat er een informatiepaviljoen en is dit gebied een walhalla voor wandelaars en mountainbikers. Het was warm, druk druk, druk, druk en volop hoogseizoen bij de ijs- en frisdrankverkopers. Ons geheugen is gereset.

Perfect is de 270 m lange loopbrug voor onze categorie bezoekers. Zo  konden we toch nog de krijtrotsen aanschouwen.

Als een van de laatste auto's kwamen we de volgende dag op het trein- en trailerdek van de veerboot naar Puttgarden. De laatste foto van de vakantie is een ode aan onze Opel Zafira, die ons duizenden kilometers trouw heeft gediend en nu zijn laatste thuisreis maakte.

Dank voor jullie reacties en hopelijk hebben jullie 

deze zomer met plezier meegelezen.

Kram,

Elsbeth en Henk