Sommarhuset

De Zweedse Anna Frederiksson schreef een roman met als titel  “Sommarhuset” (Het zomerhuis). Deze niet vertaalde roman is een schoolvoorbeeld van wat ik gemakshalve maar midzomerliteratuur noem. De hoofdpersonen maken een dramatische wending in hun leven door. Het decor is idyllisch met zon, water, strand en boten, bloemen, dans en buitenleven. 

De sfeer zoals die wordt opgeroepen door de tekeningen van Carl Larsson. We hebben inmiddels al veel van dit genre gelezen en het past ook lekker bij het jaargetij.

Overigens lazen we onlangs ook verschillende droeve boeken over de zwaarmoedigheid in Noord-Zweden. Beide genres zijn ruim voorhanden en geven een aardige inkijk in het Zweedse leven.

Met midzomer zie je echte blijheid bij de mensen. Een jaarlijks hoogtepunt met familie, vrienden, eten en drinken en traditie. We kijken er naar met onze Nederlandse ogen en blijven het bijzonder vinden. Als toeschouwer neem je ongemerkt toch iets van die vreugde over de lichte zomer over.  Midzomervieren kun je nog het beste vergelijken met Nederlands gedrag op een zonnige  Koninginnedag. Maar wel met veel minder rotzooi.

Midzomer in Sveg

Mooi weer, veel buiten en lange licht met soms muggen valt ons de laatste weken ten deel. De muggen imponeren ons nauwelijks meer en dus laten ze ons ook voor wat we willen zijn: imuun.... 

Na twee slechtere zomers nu een volgens het boekje. Hopelijk blijft er nog wat mooi weer over voor de weken dat de kinderen er zijn. De korte broek moet nog vaker aan.

Sinds de vorige blog hadden we bezoek van Karel en Greetje met dochter Hanneke en vriend Harmjan. Karel en Greetje zijn stamgast, kennen de weg en redden zichzelf. We hebben een prima gastenverblijf zodat gasten ook op zichzelf kunnen zijn en hun eigen  dagritme volgen. In de praktijk werkt deze combinatie van samen- en alleenzijn heel goed. Het is gezellig en niet te belastend.

Voor een paar handige mannen hebben we altijd wel klussen, die ook nu weer  perfect werden opgelost. Daar zijn we uiteraard erg blij mee. Het eten van zelfgerookte vis was een nieuwe evaring en ook het waterskiën met sneeuwscooters hadden we nog nooit eerder bekeken. Zo brengen nieuwe gasten ook voor ons nieuwe ervaringen.

Een zomerklus doen we in een uurtje

De avond voor midzomeravond bood buurvrouw AnneMarie een klein midzomerbuffet aan. Daarmee heeft ze ons alle zes een groot plezier gedaan. En, zoals het  hoort, hebben we een paar (drink) liederen gezongen. 1000 Tack AnneMarie !

Zo gaat het leven hier zijn rustige gang. Totdat je opeens wordt bepaald bij twee sterfgevallen. Martha Holmén overleed in Olofström op 102 jarige leeftijd. We kennen haar vanaf 1969 toen we elkaar voor het eerst troffen bij de gymnastiekuitwisseling tussen Voorwaarts en Olofströms Gymnasterna. Zo ontstond ook  onze liefde voor dit land. Meerdere malen hebben we bij haar gelogeerd en bewaren dierbare herinneringen aan de jaren dat we beiden intensief, als voorzitter, bij de uitwisselingen waren betrokken.  Olofström is net zover van Haren verwijderd als van Nordibacka en dus moest alleen een laatste bloemengroet volstaan. Vrijdag woonde ik de begrafenis bij van een dorpsgenoot, die maar 58 jaar werd. Kalle kende ik van de wekelijkse (mannen)sauna en nog vorig heeft  hij Karel en mij rondgeleid in de elektriciteitscentrale van Långå.  Waar je hem ook trof altijd was er wel een kort praatje. Een vriendelijke man die onverwacht de laatste stap deed naar het licht, zoals de priester het formuleerde. Het was de eerste keer dat ik een uitvaart in Zweden bijwoonde en zo doe je weer in stap in de samenleving hier.

De foto's van het dorp in de vorige blog leverden veel reacties op. Daarom nog wat “rondom het huis plaatjes”.

Hartelijke groet

HeEl

PS. Voor het onverwachte bezoek van Felix hebben we een week een autostoeltje nodig. Even een briefje - met foto !- aanplakken bij de winkel in het dorp en het is geregeld. Prachtig toch ?

rechts boven in het lichtgroene veld:Nordibacka