Heen en weer

Heen en weer 
We zijn hier aan de oever van één machtige rivier 
De andere oever is daarginds, en deze hier is hier 
De oever waar we niet zijn noemen wij de overkant 
Die wordt dan deze kant zodra we daar zijn aangeland ....
En als de pont dan weer zijn weg zoekt door het ruime sop 
Dan komen er werktuiglijk gedachten bij me op 
Zo denk ik dikwijls over het geheim van het bestaan 
En dat ik op de wereld ben om heen en weer te gaan ....
En zulke overdenksels heb ik nu de hele dag 
Soms met een zucht van weemoed, dan weer met een holle lach 
Heen en weer 
Drs P fragmenten uit: De veerpont 

Rust na een bruisende periode

Inderdaad, hier of daar ? Ga je heen of ga je weer ? Genoeg tijd om te overdenken tijdens de lange rit naar Nordibacka. Verplaatsen is lijfelijk kilometers maken. Maar de geest moet ook mee en arriveert vaak pas een paar dagen later. In het heen en weer is geen eenheid van tijd, plaats, handeling en gedachten. Hier laat je wat achter. Een verhuizing, Herman en Len die er, heel verdrietig, deze zomer niet zullen zijn, vrienden, collega’s, en natuurlijk ons gezin. Daar wacht mooi weer, een zomer vol beloften en andere vrienden. Al rijdend gaan je gedachten heen en weer. Soms weemoedig dan weer vrolijk. Zo kun je dus kilometers denken. De hele zomer lang zullen huis en thuis steeds wisselen in onze gedachtewereld. 

We ruilen het overdadige groene Haren in voor karige, maar al wel volop uitgelopen, berkenbomen. Onze vogelkers naast het pomphuis staat prachtig te bloeien. Volop voorjaar, maar wel extra vroeg en wij zijn benieuwd of daarmee de herfst zich ook eerder aankondigt. Een vlotte reis en zonder problemen. Zaterdagmorgen is het relatief rustig op de Duitse wegen en wij hebben geen haast. 
Regen na Hamburg en in Denemarken. Zweden laat zich gelijk van haar zonnige kant zien. En dat blijft zo tot het buitje een week later. 

Munkfors: zorgboerderij

Munkfors

Het is inmiddels een traditie dat we bij Jaap en Truus op bezoek gaan. Elsbeth schrijft in hun gastenboek over de “zorgboerderij” omdat we heerlijk worden verwend en een beetje tot rust komen. Wat een genoegen om zondagmiddag in de zon te zitten, te kletsen, een glaasje wijn te drinken en te eten. Wel verdiend vinden we na die koude en drukke weken in Haren. We mogen een dag extra boeken, zodat we pas dinsdag naar Nordibacka vertrekken, nadat de “shopping-rundan” op maandag Elsbeth een maximale aanvulling van haar zomergarderobe voor een minimale prijs oplevert. 
We kijken rond bij de waterval en de oude brandweerkazerne. Een ontspannen dag.

Altijd zijn we een beetje gespannen hoe en wat en wie we aantreffen als we aankomen. Niets bijzonders deze keer en dus uitladen, de waterpomp aansluiten, even de houtkachel stoken om de kou te verdrijven, de omgeving begroeten en de schuren inspecteren. De zilverden is vorig najaar gekapt en het terras staat in de volle zon.
Zo wordt huis weer thuis. Het huis veroveren duurt een paar dagen want we moeten er weer ingroeien,. De overkant is inmiddels weer deze kant. De tuin vraagt om aandacht en heeft de hernieuwde kennismaking met schep, snoeischaar en grasmachine al deels achter de rug. Doorgaan is het devies en bijhouden noodzaak in deze lange lichte dagen. Heel basaal gezien is dat misschien wel het geheim van het bestaan. 
Of is het leven zelf een puzzel ? Hartelijke groet van ons beiden.