Het beste (weer) van twee werelden

Het huwelijk van Linda en Marco op 8 juli is de aanleiding tot ons late vertrek naar Zweden dit jaar. De ambtelijke opdracht heb ik met plezier vervuld en het was een eer deze vrienden te trouwen. Langer blijven in Nederland maakt het ondermeer mogelijk met ons zevenen een weekeindje te kamperen,Chris'verjaardag te vieren, Jeannette's feestje bij te wonen, een weekje naar Mecklenburg-Vorpommern te gaan en van het mooie weer te genieten. Zweden beleefde nog nauwelijks zomer en eenmaal hier aangekomen is het weer is nog niet zomers maar wel veel beter dan in Nederland.Het weer is nu besproken en kunnen we gaan vertellen over onze belevenissen.


We  vertrekken op 9 juli drie kwartier voor op onze planning  om 03.15 uur en hadden uiteraard geen last van de voorspelde file's en grenscontroles. Het is vroeg maar dan heb je ook wat. Vroeg in de middag in Zweden bedenken we dat Wies en Frederik wel eens 'thuis'kunnen zijn. En jawel ook deze Hareners genieten al weken in en van hun Zweedse huis aan de westkust. We zijn van harte welkom en drinken een kopje koffie en bewonderen de vernieuwingen aan hun huis. Door naar Varberg waar we een jeugdherberg hebben geboekt in een landelijke omgeving.Vroeg slapen en vroeg weer op, zodat we om 07.00 uur al weer rijden.

Uiteraard met paddestoelen

Op weg naar Piet & Co op Solbacken in Fredross.Vrienden van de Zweedse cursus en net als wij 's zomers vele maanden hier verblijvend. Ook Jaap & Truus, eveneens van de Zweedse cursus maar inmiddels geëmigreerd melden zich kort na ons in het begin van de middag. Gastvrijheid, gezelligheid en praterij zijn de ingrediënten voor een fijne dag. En natuurlijk moeten Truus en Elsbeth weer met het  meubilair schuiven. Het is maar zo een uur of negen als Jaap & Truus huiswaarts keren naar Munkfors.

Maandagmorgen na de koffie verder op weg naar Nordibacka dat op zo'n 5 uur rijden ligt. Kalm aan en boodschappen doen in Sveg. De eerste keer weer de oprit op en telkens weer zijn we benieuwd wat we aan zullen treffen. Het gras is  wel gemaaid maar staat al weer hoog.

De bloemperken omzoomd met een halve meter gras. De berk volgens afspraak gekapt en het huis moet weer veroverd. Werk aan de winkel.
Nu, een week later, zijn we op stee maar er moet nog wel veel gedaan. Maar wat er is gedaan is direct zichtbaar en motiveert. Onze slechtweer klussen zijn allereerst het uitbreken van de kast op de overloop en het verven van een deel van de keuken. Vele projecten tegelijk onder handen dus.

Woensdagavond een concertje in de dorpskerk,dat het meer moet hebben van het  gebeuren zelf dan van het gebodene. Zondagmiddag zingt de troubadour Stefan Strom bij Stampen. Op de fiets er heen. Opnieuw weinig mensen, zo'n 30, maar leuke muziek van Evert Taube en natuurlijk Cornelis Vreeswijk. Hij bezingt ondermeer hoe Jacob via Lea en Rachel zijn eigen zwager werd en hoe hij die al jaren wachten doorstond. Met deze vrijmoedige uitleg werden we niettemin gesticht.

Rijden met koplampen aan is hier verplicht. Thuis zijn we het gewend en dus is het stom dat je hier ze vergeet  uit te doen.En dat niet voor de eerste keer.Maar net als indertijd helpt Tobbans acculader ons aan stroom en wordt het probleem soepel verholpen.Tijd voor de aanschaf van een eigen lader dus.

Hoewel natuurlijk de dingen hier onze aandacht vragen zijn onze vrienden niet uit onze gedachten. Het leven lijkt allemaal zo mooi en eenvoudig, maar een aantal van onze vrienden hebben  andere en grote zorgen aan hun hoofd en maken spannende tijden door. Dat relativeert op de goede wijze ons leven hier maar maakt ons ook dankbaar. Zo goed mogelijk meeleven helpt  en dat weten we uit ervaringen. Vriendschap is immers de brug tussen twee werelden.