Vaak wordt ons een prettige vakantie toegewenst voor ons vertrek naar Nordibacka. Maar als je hier woont en leeft is er nauwelijks sprake van vakantie. Tenminste in de zin van uitstapjes maken en dingen doen die je thuis niet doet. Ons verblijf hier is voor ons het voortzetten van ons dagelijks leven met een andere routine. De werkzaamheden rondom het huis nemen bijvoorbeeld een veel grotere plaats in dan aan het Anna Bijnspad. Je besteedt meer aandacht aan andere dingen en in de grote stilte en rust hier zie soms een ander perspectief in lopende zaken.
Het is verwonderlijk dat je eenmaal aangekomen en na "het veroveren van het huis" (zoals Elsbeth het noemt) als vanzelf de routines oppakt die we in september achter lieten.Moeiteloos pakken we ons leven hier op en het lijkt alsof we nooit zijn weggeweest.
Rolf vond voor dit type bestaan bij de afscheidsborrel het woord "semigratie" en dat half emigreren dekt precies ons gevoel. In Zweden zijn we dan dus "semi-invandrare".
Ook hier schrik je als je de krant opslaat en leest dat een dorpsgenoot en trouw bezoeker van de sauna vorige week te jong is overleden. Andere roddels hadden we al gehoord. Maar dit bericht bepaalt je veel meer bij het feit dat ook hier het leven zijn eigen loop heeft.
Hoe klein de wereld is geworden ervaar je dagelijks omdat je moeiteloos via radio, tv, internet, email en telefoon onderdeel kunt blijven van de wereld, die je zelf verkiest. En met een goede Scandinavische internet verbinding is Skypen en Voipbusteren het goedkoopste communicatie kanaal. Wat een verschil met 1970 toen ik voor het eerst in Zweden kwam en zelfs Zuid-Zweden nog een onbekende verre verte was.Dus lezers met Skype meld je!
Vlak voor ons vertrek kregen we Grieteke en Ewout chocolaatjes voor onderweg en een heel handig kadootje.Het is een matje op de mobiele telefoons op het dashbord vast te leggen.We deden ze altijd in het handvat van de deur. Dat is echt een Boomker oplossing, waaraan zelfs Elsbeth meedoet. We kijken nooit naar dit soort dingen, tenzij we erover struikelen. We hadden opeens het gevoel dat onze ouders iets dergelijks ook vaak moeten hebben ervaren. Herkenning dus. Eenmaal aangekomen hoefden we ook frau Beum niet meer te bellen om onze aankomst te melden. Dat voelt raar en ook de laatste dagen ervaar je haar vanzelfsprekende meeleven als een gemis.
De rit hierheen verliep eigenlijk heel erg goed. Onze eerste overnachting was bij Truus en Jaap. Maar ruim 1200 km, een boot en een file vonden we het na 15 uur reizen wel genoeg. Je ervaart dat je terug reist in de tijd.
Van Haren op z'n mooist naar een Vemhan waar de berken nog niet waren uitgelopen. Met heel mooi weer de laatste dagen (we aten alweer buiten) en de lange dag ( om 01.00 uur schemert het nog) wordt het nu heel snel groener. En over een maand zal het hier Midzomer zijn en is de zomer begonnen. Hoewel...wij stoken meestal de kachel nog op die dag.
Het is bijzonder dat je de meubels uit Winsum nu hier weer op een plek ziet staan en de meubels, die er al stonden op een andere nieuwe plek.
We zaten dinsdagmorgen voor ons vertrek in de zon op de serre met openslaande deuren te kijken naar de Klaralven, de rivier voor hun deur. Het is niet alleen heel gezellig en gastvrij maar hun huis staat op een 5 uur rijden van Nordibacka en dat is als eerste of laatste traject ideaal. Het was er weer goed toeven. Truus en Jaap: tusen tack en een dikke kram.
In hun verhuiswagen ging ook Elsbeths fiets mee. Vorig jaar als de eerste en nu de tweede. Zo kom je hier aan je spullen. Henk en Wyan hebben beloofd de fiets op hun weg hierheen mee te nemen.
Werk genoeg hier voorlopig maar eerst gaan we van woensdag tot zondag naar Uppsala waar we met de cursisten van de HOVO een tegenbezoek brengen aan de Zweden, die vorig jaar in Groningen te gast waren.
We houden jullie op de hoogte. Want voor ons is het ook fijn om op deze wijze kontakt te houden met alle vrienden in Nederland. Want natuurlijk missen we jullie.
Anneke en Tom zonden vlak voor ons vertrek een idyllische foto met 2 emmers, die gevuld moesten worden. Met fruit, met energie...We merken het wel.
2 opmerkingen:
Lieve luitjes,
Wat een mooie foto van jullie "Landgoed". Ik ben blij dat jullie je draai weer hebt gevonden, al twijfelde ik daar geen moment aan. Wij hebben van jullie bezoek ook weer erg genoten, dus "Välkommen åter".
Kram Truus o Jaap
In Google Earth heb ik ook het volgende gevonden:
Kölvägen 11
84091 Härjedalen
Zweden.
Vraag: Is dit nabij jullie landhuis?
Harense groetjes van
Harry (die geen 850 jaar is; en ook nooit zal worden).
Een reactie posten