De vriezer staat buiten

De diepvrieskou bevindt zich nog steeds in Scandinavie hoor ik net op de tv. Nou ja vandaag(20/12) is het zo'n -18 graden. Maar het is al kouder en warmer geweest. We hebben veel sneeuw gehad. Vorige week sneeuwde het drie dagen achtereen vrij zachtjes. Het eindresultaat is dan toch wel een behoorlijk pak sneeuw. Torbjörn heeft al drie keer de weg naar boven geschoven. Ook de houtvoorraad wordt fors aangesproken. Maar goed daarom hebben we die ook aangelegd. Eigen hout stoken geeft nog steeds een goed gevoel.

Aanvankelijk hadden we de vriezer aangesloten maar in de loop van deze week leek ons dat een nutteloze zaak. Buiten is het kouder dan in de vriezer en dus .....

Onze reis verliep erg voorspoedig en de wegen waren zeer goed berijdbaar. Zaterdags waren we al om kwart over twee bij Kjell en Annika in Olofstrom. Gastvrij als altijd en ook erg gezellig. Kjell had op ons verzoek spijkerbanden gekocht en heeft ze gemonteerd. Rijden op die banden geeft een veilig gevoel want op sneeuw begin je met winterbanden ook nog niet heel veel.


Zondags door naar Truus en Jaap in Munkfors. Ook daar waren we al in de loop van de middag. Het bezoek aan hen is bijna traditie op onze tocht naar het noorden.
Het is altijd gezellig bij hen en het uitwisselen van belevenissen in en met Zweden is een dankbaar gespreksonderwerp. Zij emigreerden ruim een jaar geleden en het is fantastisch om te horen hoe goed hun inburgering gaat. 
Maandags waren we om half drie al thuis en begon het veroveren en het verder verwarmen van het huis. De telefoon, de mobiele internetverbinding en het tv signaal vroegen allemaal extra aandacht voordat het als vanouds functioneerde.

Vandaag Tweede Kerstdag zijn we ingesneeuwd. We zijn nog wel door diepe sneeuw naar beneden gebaggerd om even  bij Britt en Bosse langs te gaan. De laatste dagen was het 'svinkallt' met temperaturen van - 30-33 graden. De sneeuw glinsterde en het was bevroren stil buiten. De sneeuw is licht en korrelig en schept als zand. De houtkachels zijn de hele dag aan en we gaan maar weinig naar buiten. Gisteren werd het snel warmer en vandaag was het nog maar -10. Maar het sneeuwt al de hele dag en vanmiddag maten we al zo'n 20 cm. Totaal ligt er nu ruim een halve meter. Maar omdat het zo hard waait hebben we last van sneeuwduinen. Morgenvroeg wordt er weer geploegd, zodat Wills, Jur en Jannet gemakkelijk boven kunnen komen. De laatste week van dit jaar zijn we bij elkaar als broers en zussen en willen samen nog een stilstaan bij het overlijden van onze moeder in februari.

Op kerstavond, dat is hier het grote feest, waren we te gast bij Britt en Bosse en kregen klassiek Julmat, kersteten. Een tafel vol met allemaal verschillende koude gerechten en daarna Jansons verleiding en warme stokvis. Dat zijn uien,aardappelen en ansjovis met een saus en wordt in de oven gebakken.

Op tafel stond- en dit is een soort memory spel voor ons- kaas, zure zult, gerookte zalm, haring,kerstham, gehaktballetjes,worstjes, rode bieten salade, koude doperwten,2 soorten boter, speciaal bruin kerstbrood, bruinbrood, knackebrod,augurken, aardappelen, spruitjes, mayonaise,saus voor de zalm,twee soorten mosterd. We dronken Julmust, een soort cola, en water.
Het was lekker en we hebben genoten van de gezelligheid en het eten.  Bovendien is het bijzonder als je op kerstavond wordt uitgenodigd. Het is een gebaar dat we erg waarderen.

De dagen vliegen voorbij en dat is ook geen wonder als je bedenkt dat we bijna 16 uur minder daglicht hebben dan rond de langste dag. Toch zijn we erin geslaagd de 'logeerkamer'op te knappen en een muur te behangen. Het ziet er nu uit zoals Elsbeth zich dat had gedacht en het resultaat vinden we beiden mooi.

Elsbeth was bezig de sneeuw van het kelderdak te vegen.

We hadden het plan om naar het kerstconcert en de vroege kerst-kerkdienst (07.00) uur in Vemdalen te gaan maar hebben er van afgezien omdat het zo koud was. De auto staat aan het stroom, zodat de zaak niet bevriest. Maar hoelang houdt de auto het vol zonder verwarming ? En dat zelfs met een nieuwe accu? Overigens kost het sneeuwscheppen Elsbeth dagelijks ook veel tijd en energie. Ondanks het feit dat Torbjorn het grote werk doet.


Je weet dat het weer hier kan zijn zoals het nu is.

We zijn daarop zou goed mogelijk voorbereid en meer kunnen we niet doen. En dan kun je ook genieten van de mooie plaatjes, die het oplevert.

We wensen jullie sterkte met de barre weersomstandigheden in Nederland en hopen dat jullie net als wij toch kunnen zeggen dat sneeuw ook heel mooi is.

Thuis,huis en naar (t)huis

De lingon is geplukt, de schuren aangeveegd,het terrein opgeruimd, de tuin winterklaar gemaakt en klussen doorgeschoven naar het volgend jaar....kortom we kunnen binnenkort naar huis. Dat gevoel van 'nu is het genoeg'overvalt je iedere keer van de ene op de andere dag. Het is er opeens. Aan de andere kant heb je nog helemaal niet het gevoel dat je weg wilt. Het  is dubbel, het is het verschil tussen huis en thuis. En dat verschil wordt bepaald waar je bent. We zijn hier net zo thuis als daar en de overgang tussen die twee is altijd een beetje lastig.  Natuurlijk is het een voorrecht om afwisselend in twee landen te wonen en we genieten van beide. Het beste van twee werelden dus.  


We hebben vanaf half mei hier weer gewoon gewoond en zijn behalve ons uitstapje naar Uppsala nauwelijks op stap geweest. Geen behoefte ? of worden we al een beetje een Norlanning, wiens wereld niet altijd groot is. In Haren mis je rust en ruimte, alleen al omdat je met velen op een klein oppervlak woont.


De laatste dag komt er aan. Onvermijdelijk en dat weet je al vanaf de dag van aankomst. Het is de slechtste dag van het verblijf en de meest ongezellige avond. Opgelucht vertrek je de volgende dag. Wat dubbel  eigenlijk  allemaal als je het zo opschrijft.

Je neemt ook weer afscheid van personen in Vemhan, Britt en Bosse, die een eenzame winter tegemoet gaan, Anne-Marie, die over een paar weken naar huis gaat, Herman en  Len, die deze week weer naar Haarlem vertrekken. 


Daarnaast zijn er allemaal andere kleine en grote dingen die gedaan moeten worden.
De rekening betalen van de bouwmarkt, nog even naar Ekberg, de vrieskist en koelkast leeg eten. Lijstjes maken van wat de volgende keer mee moet. De kluslijst bijwerken. Grofvuil afvoeren (de 2e keer al deze zomer), enz. enz.
Tot het moment dat de auto wordt ingepakt en het afscheid werkelijkheid wordt en je voor de laatste keer deze zomer de berg af rijdt.Terug in de tijd want de nachtvorst en het witte  - met nachtvorst- ontwaken zijn in Nederland nog ver weg.

Overigens is het natuurlijk wel zo dat dit leven alleen kan als er hier en daar mensen zijn die een oogje in het zeil houden. Dat is hier het geval met goede buren. Dat is in Haren het geval met buren en achterburen die tegelijk ook voorburen zijn, broers en zussen en zeker ook Fre, die samen met Janny trouw onze post beoordeelde en doorzond. Alle hulde en heel veel dank voor hen.

De vriendschappelijke contacten blijven zo'n periode wel in stand dankzij alle moderne communicatie middelen. We kijken daarnaast naar de Nederlandse tv en lezen de Nederlandse krant. (De Zweedse tv en krant ook trouwens). Omdat je maar op een plaats tegelijk kunt zijn mis je in Haren vergaderingen en bijeenkomsten. Het begrip van anderen voor jouw afwezigheid heb je ook nodig om hier te kunnen leven.

Nette kleren,gewoon 's door het dorp slenteren, naar de markt in Haren, het zijn dingen waar we ons op verheugen. Je waardeert het opnieuw. Toch is het ook iedere keer weer zo dat het lichaam zich sneller verplaatst dan de geest. We horen ook van Herman en Len dat het tijd kost weer te wennen aan de nieuwe locatie. In Haren moeten we weer wennen aan het lawaai, de stress en het gedoe. 't Komt allemaal goed maar niet in een dag. Het wacht op de aankomst van de geest.Het even geduld met ons.


En tenslotte
- zijn hier binnenkort verkiezingen voor rijk, provincie en gemeente. Je kunt nu al jouw stem uitbrengen. Want stel  nu dat het de 19e mooi weer is dan kun je gewoon het bos in en paddenstoelen en bessen zoeken en hoef je niet meer te gaan stemmen.
Dat is nog 's kiezersgericht.
-het is ongemeen spannend en de beloftes vliegen je om de oren
-"wat gelooft u nu eigenlijk zelf van al uw mooie verhalen"was een terechte vraag van een nuchtere kiezer tijdens een radiodebat.


- en de bossen hier liggen nu vol met grote velden rendiermos.


Deze blog sieren we op met een paar rustieke foto's van Nordibacka.

Beste lezers: tot ziens in Haren wanneer we weer thuis zijn.

Elsbeth en Henk

Natuur, natuur en natuur

Natuur. Allereerst een bloemetje uit onze eigen tuin voor jullie als lezers van de blog. Het is een combinatie van 'wildgroei'en perk planten. We vinden het leuk dat jullie meelezen met onze belevenissen. We krijgen ook reacties, die ons bijpraten over wat er 'thuis'gebeurt. (Trouwens wat is 'thuis' vragen we ons wel eens af). Maar voel je nooit verplicht te reageren. 
Bij het onderdeel "gecultiveerde" natuur hoort natuurlijk ook het onderhoud van ons bos(je). Met de hulp van buurjongen Daniel hebben we veel gesnoeide takken opgeruimd. En Gerke en Henk hebben vorige week nog wat boompjes omgehaald. Lekker werk ! Onze  vrienden Gerke en Hilda waren hier vorige week en verbleven in hun eigen huis hier op Nordibacka. Zo samen op het terrein was het weer heel gezellig.

vergroten door erop te klikken

Onze tuinbonen zijn door de vogels verorberd. Er bleef 1 struik over, die 2 bonen opleverden met 4 boontjes elk...
en genoten dat we hebben ! Heerlijk.

Als je niet van groen houdt heb je hier niets te zoeken.Voor de goede orde:naderhand hebben we de kantjes geknipt.

Natuur. Dat er hier beren zijn hebben we al wel eens gemeld. Zaterdag is de jacht begonnen en tot 15 oktober mogen er ruim 250 worden geschoten. Onder strenge voorwaarden weliswaar. Er zijn zo'n 3000 beren in Zweden en omdat de stam te groot wordt is het quotum dit jaar verhoogd. Er zijn steeds meer meldingen van overlast voor mens en dier. In het noorden is er zelfs een plaats waar de Samen SEK 3000 bieden voor iedere geschoten beer, omdat de rendierkudde zwaar heeft geleden door aanvallen van beren.
Wolven komen ook steeds meer voor en dat vraagt vast en zeker ook om maatregelen binnen een paar jaar. We hadden echter nog nooit gehoord dat de lynx en de veelvraat hier in de omgeving ook  regelmatig worden gesignaleerd. Ze komen zelfs vaker voor dan beren. Maar het grootste jachtevenement is toch wel de elandenjacht. De tijdrekening is dan ook "voor de elandenjacht" of "na de elandenjacht". In de krant lazen we dat er jaarlijks 80.000 elanden in (heel) Zweden worden geschoten. Vanaf 6 september is het weer uitkijken voor de elanden. In tegenstelling tot het berenvlees, dat wordt verwerkt tot hondenvoer, wordt het elandenvlees door de mensen gegeten.Het is erg lekker.
Wij moeten kippengaas gaan zetten rond de jonge aanplant seringenbomen, want anders is het voer voor de reeen hebben we gemerkt.

Het is bijna herfst en na een paar nachten omstreeks het nul graden punt zien we de bomen snel  bruinen. Daarvoor hadden we trouwens prachtig nazomer weer. Het betekent dat we de laatste klussen buiten moeten doen, de buitenmeubels naar binnen brengen, met aanmaakhoutjes de houtvoorraad winterklaar maken en de laatste rabarber uit de tuin halen. Er zijn veel frambozen en nu is alleen het wachten nog op de lingon. Dat eten uit en van het bos is toch steeds een belevenis. In Nederland zijn we dat volledig kwijtgeraakt. Wie zoekt er nu nog beukennootjes, eikels en kastanjes ? Als vanzelf gaan we ook een beetje leven op het ritme van de natuur, dat een belangrijke stem heeft in wat we dagelijks doen. Hier hoort dat gewoon bij het leven van de inwoners van Vemhan.


Natuur.Over de inwoners van dit dorp gesproken..... Zij schreven twee boekjes met verhalen van vroeger en over de oudste boerderijen, die hier zijn. Aangevuld met de verhalen van Britt, Anne-Marie, Erik  en de paperassen van Olle & Kerstin hebben we een beetje een beeld van de bewoning op/van Nordibacka  vanaf 1865. Kadastraal heeft Nordibacka nr. 1 en op deze plaats hebben twee boerderijen gestaan, waarvan alleen de onze nog over is.

Rond de eeuwwisseling naar de 20e eeuw vestigde zich hier het geslacht Backman. Nazaten van 3 van de 4 kinderen bezitten tot op vandaag nog grond, bos, een vakantie huis of wonen hier nog. Aan de hand van kadastrale kaarten is uitstekend te volgen hoe van het grote perceel delen zijn afgescheiden ten behoeve van nieuwe huizen voor een familielid. Erfeniskwesties spelen eigenlijk nauwelijks een rol.  Pas in het begin van de jaren 60 kreeg Vemhan een geasfalteerde weg naar Sveg. En als je dan bedenkt dat ons eerste kontakt met Zweden dateert van de jaarwisseling 1969/1970 dan komt de ontwikkeling van dit dorp binnen je eigen tijdsbestek. 
Het lag in de natuur van dit soort dorpen om besloten te blijven en dat kun je natuurlijk nog steeds  merken de invloed van de oude geslachten,die op hun beurt ook vaak weer familie van elkaar zijn.
Wees gerust: met 6 Nederlanderse families, 2 Duitse en 1 Finse op 200 inwoners is nu het quotum buitenlanders vol zeggen wij gekscherend. Er staan hier wel 100 huizen, waarvan de eigenaar elders woont. Dat komt deels omdat het ouderlijk huis niet snel wordt verkocht en maar een paar dagen per jaar door de kinderen/klein-kinderen/ enz. wordt bewoond.(Van ons huis aan de Rijksstraatweg hebben we eigenlijk nooit de oudste geschiedenis geweten.)

Zweden in Norrland leven in de natuur, van de natuur en met de natuur. Ze zijn trots op hun fjallen. Over het onderweg zijn in die natuurgebieden is veel gefilosofeerd en geschreven. Onderstaand een mooie gedachte van Karin Boye
"In ieder geval is er een doel en een zin in ons onderweg zijn- maar het is de weg zelf die onze moeite waard is "


En tenslotte
- is er inmiddels dankzij Chris een eigen geo-cache op Nordibacka
-feliciteren we de medewerkers van de bibliotheek in Haren met hun nieuwe commerciële inrichting. Het is een pilot. Gaat dat zien.
- moet dankzij een kapotte kraan een hele wastafel vervangen worden (is relatief goedkoper)
Tot ziens ! Vi ses !

Bitterballen,aardbeien en krentenbrood

De tijd vliegt en er zijn alweer vier weken verstreken sinds onze laatste blog.Van vervelen komt hier niets want er is altijd wel wat te doen. Elsbeth zette  bijvoorbeeld de trapopgang in frisse witte grondverf en Henk verbeterde de werkhoek in de schuur.Grote wassen doen we in de wasserette in het dorp: veel,snel en voordelig. En buiten droogt het bijna waar je bij staat.
Grasmaaien moet  met dit weer wel iedere tien dagen. Mooi trouwens dat je daarbij kunt zitten. Het weer is goed en de temperatuur lekker. Regelmatig komen er echter buien voorbij en dat maakt het groeizaam weer. En dus houdt Elsbeth het perk bij en moeten we snoeien.......


Vorig weekend hadden we bezoek van Truus en Jaap, vrienden die sinds vorige  herfst in Zweden wonen. En natuurlijk zijn die dagen de fraaie dingen en de eigenaardigheden van Zweden onderwerp van gesprek. Het gemak en soms het flegmatisme waarmee ieder onderwerp hier wordt benaderd. De EU die wordt verguisd en de EU subsidies die zo welkom zijn.

Alles is hier het mooiste, beste, grootste van de wereld, hetgeen de oerNederlander in dit dorp Herman eens deed verzuchten: "'t is ook maar net hoe groot jouw wereld is"
Een van de bijzondere dingen van Nederland zijn bitterballen. Kijk maar 's op het internet en je komt veel recepten en nog veel meer verhalen tegen van Nederlanders in de diaspora, die deze kleine wondertjes bejubelen. Eerlijk is eerlijk ook wij gaan voor een kroket in de eerste uren terug in Nederland. Welnu, Elsbeth had het stoute plan opgevat ze zelf te maken, omdat bitterballen buiten Nederland niet te koop zijn. Het resultaat was verbluffend (slechts 1 ontploft !) en overheerlijk. Geweldig en dat  vonden ook Truus en Jaap en buurvrouw Anne-Marie die ze nog nooit geproefd had. Een heerlijk borrelhapje op het terras dus.

Zweden heeft natuurlijk ooit z'n mooie dingen en dus reden Jaap en Henk op de fyrhjuling (quad) van Bosse door het bos. Je voelt je weer een kleine jongen en wat een pret dat 'scheuren'door het bos.Jaap met zijn crosservaring had nog niet eerder op zo'n machine gereden en vond het een van de hoogtepunten van de dag. En zo gaat een weekeinde probleemloos voorbij en vertrokken ze zondagmiddag weer naar huis. Het was opnieuw weer gezellig.


De natuur is laat en er zijn zorgen over de  bosbessen en de gele bosframboos. Dat laatste is niet nieuw en horen we elk jaar. Maar dat komt omdat ieder z'n eigen geheime plukplek heeft. Hoeveel bosbessen  en lingon( familie van de cranberry) er te plukken valt zullen we nog wel zien. De aardbeien zijn 3 weken later dan vorig jaar. Bovendien schelen de onze nog een week met die van de buren onderaan de berg. Om de toekomstige oogst zeker te stellen hebben we besloten het aardbeienveld uit te breiden.'t Ja en dan komen de problemen en moeten we met vereende krachten samen aan de slag.En op een na hebben we de keien er allemaal uit. We  verheugen ons nu al op een wel vierdiende oogst.En de keien hebben al een nieuwe bestemming. 
Deze week hebben we ook de eerste wilde frambozen gegeten. Hoewel wild ........? als je ziet wat we allemaal doen om de bossen uit te dunnen en te snoeien. 
Het paddenstoelen seizoen is eveneens laat maar we aten al wel weer Karl Johan van eigen grond. Het blijft bijzonder dat eten uit het bos.


In het bakproces van ons 'eigen brood' hebben we dit jaar ook enkele stappen gezet. In Uppsala kochten we een goed broodboek, waarin sprake is van een voordeeg. Ook legt het goed uit hoe je gemakkelijk een goed zuurdesem maakt. Een voordeeg maken een avond te voren levert een smakelijker brood op dat beter van consistentie is en langer vers blijft. Een zuurdesem is een avontuur op zich. De combinatie van beiden leidde tot het beste krentenbrood dat Henk ooit  bakte. Recepten op aanvraag: nordibacka@gmail.com

Nee, nee ik (Henk) houd me wel in, maar de foto toont het 'koopcentrum'van het dorp, waarvan vrijwel alle elementen van de marketing-mix niet kloppen.De foto toont de donkere wolk, die eigenlijk al boven de enige winkel hangt zolang wij hier komen. Er was onlangs een informatieavond over de toekomst van de winkel en ik ging er heen met Anne-Marie. Ik had beloofd niets te zeggen maar dat is  niet gelukt.  Mijn handen jeukten......maar 't is goed afgelopen.
De oplossing voor de winkel......? jawel Europese subsidie !???????????.Toch is het niet allemaal droefheid in het dorp: we wonnen opnieuw het dorpenspel;, werden tweede bij de onderlinge voetbalwedstrijd en de wasserette en de sauna zijn de echte parels van het dorp.

Vandaag (8 augustus)was er in Vemhan een openlucht gudstjanst en een optreden van speelmannen uit Harjedalen.De godsdienstoefening is kort en eenvoudig en ging over het (blijven als ) kind. De liederen gingen over de natuur en daar zaten we middenin.Het zingen was zoals altijd nauwelijks hoorbaar maar de hele setting heeft toch wel wat. 
We blijven  bewondering houden voor die vrolijke violisten.Klasse ! Het zijn de mensen, die vroeger bij feest en verdriet met hun muziek vreugde en droefheid vertolkten.Ze behoren tot het Zweedse cultuurerfgoed.Het is vandaag 100 jaar geleden dat 'onze'plaatsgenoot Tor Andersson Hamrin werd uitgekozen dat riksspelman. We hadden dus ook wat te vieren.

En tenslotte

- ontgaat het politieke gedoe in Nederland ook de Zweedse pers  niet en worden er parallelen getrokken met Denemarken en Noorwegen. Ook hier dreigt ultra rechts in de Kamer te komen in september en schuiven de liberalen dientengevolge naar rechts op.

- kunnen we ons lijstje met gezien 'wild' uitbreiden met een eland, een kikker en kraanvogels

- horen we goede berichten van het thuisfront waarover we ons erg verheugen
- maar proberen we op afstand mee te leven met droeve berichten uit onze vriendenkring

- en gaat Haren 850 enthousiast door met dank aan de achterblijvers

Kortom: we blijven nog even.

Poten, benen en wielen

De tijd  gaat snel want er is al weer een maand voorbij sinds onze laatste blog. Die maand viel uiteen in twee delen. Het eerste deel met het bezoek van Chris, Marije, Laura en Jasper en de ouders van Marije: Wyan en Henk. Het tweede deel met het uitrusten van dat bezoek.Het was erg gezellig en er is ook veel gepresteerd. Hun bezoek was ook de aanleiding voor de bouw van een zandbak, een schommel en het lenen van een fietsje. Zandbakzand haal je hier gewoon uit het bos. En het bos is van...  de bosbouwindustrie ?....en dus gratis. Het was een succes en we hadden voortdurend zandtaartjes, zandkoekjes en zandkastelen. De hele dag een klein meisje om je heen, die voortdurend draaft (benen) en blij en vrolijk is, was  voor ons een nieuwe ervaring.Tjonge wat heeft zo'n kind een energie ! Onze rol van gumma en gubbe kreeg die twee weken een nieuwe inhoud. Absoluut leuk !

Met name Jasper en Henk Jansen bleken evenwichtskunstenaars op twee poten. Balancerend op de ladder, in alle rust trouwens, werden zijkanten en vooral de "onbereikbare"windveren geschilderd. Marije krabde ondermeer het naambord schoon en verfde het opnieuiw. Chris en Henk bouwden samen een  nieuw houthok achter de schuur.Wyan zaagde ook stammetjes in bruikbare stukken.En Elsbeth was van alle markten thuis en zette zich overal in en zorgde er voor dat iedereen zich thuis voelde. Dat leverde ook veel taarten op en niet alleen vanwege alle verjaardagen die we hier vierden. Het is bijzonder om zo twee weken met je gezin weer samen te zijn. Dat gebeurt wel eens een dag, maar twee weken....... Henk en Wyan waren een gezellige en goede aanvulling.

Natuurlijk deden we ook veel andere dingen, zoals een bezoek aan Ostersund, rijden op de quad van Bosse(wielen), Marijke reed paard ( benen) met en bij Carina, het bezoeken van een drafwedstrijd (benen) in Oviken op uitnodiging van Anders & Carina en niet te vergeten de eerste paardrijles van Laura. Prachtig zoals ze zelfbewust op de  IJslandse pony zat.(benen)
Overigens:: op de rit naar Ostersund (wielen) wilden we een elandenfarm bezoeken. Het was nog voorseizoen en bezoek kon dus alleen maar op afspraak lazen we toen we voor het hek stonden. Dus toch maar even bellen......nee, nee het kon niet want hij had al een rondleiding gedaan vandaag. ........??? 
Toen stonden wij op onze achterste benen.


We hadden (en hebben nog steeds) heel goed weer om lekker buiten te zijn. Maar eveneens een echte regendag Helaas helaas regende het ook (zo ongeveer de enige plaats in Zweden)toen Laura, Marije en Elsbeth dansten (benen) rond de Majstang op Midzomer. We hebben het al veel vaker meegemaakt maar het is anders als "eigen volk"meedoet.

Tijd te kort om alles te doen wat we wilden. Eigenlijk wel goed dat er iets overblijft voor later. Voor Henk had dit bezoek een extra dimensie: hij fietst weer op een gewone lage damesfiets.(wielen) Met deskundig advies van Marije's zus Angela, de hulp van Jasper en Henk J. lukte het hier in alle rust op de voormalige fiets van tante Greet de juiste balans te vinden. Nu fietsen we weer makkelijk naar het dorp !Heerlijk !

Het betekent dat we de driewieler thuis kunnen opvouwen en op zoek moeten naar een lage damesfiets met versnelling.
Als er onder jullie iemand is die een goede gebruikte fiets weet die te koop is dan houden we ons natuurlijk aanbevolen.


En dan was er natuurlijk het koninklijk huwelijk.We waren niet uitgenodigd maar zoals iedere Zweed hebben we het van nabij meegemaakt. 's Avonds werden grote delen van het banquet uitgezonden,we zagen het aansnijden van de taart en maakten de openingsdans mee. Verrassend en erg open zonder opdringerig te zijn. Een goed voorbeeld van een open koningshuis waar echt prive ook nog persoonlijk blijft. We doen in Nederland te krampachtig als je dit zo ziet.


De lange dagen zijn mooi. Natuurlijk staan de tijden van zonsopkomst en -ondergang dagelijks in de krant. Zie bijgaande foto en neem gerust aan dat je onder normale omstandigheden  om middernacht zonder licht de krant nog kunt lezen. Ieder jaar opnieuw blijft dat lichte licht fascinerend.


Tenslotte een bijzonder boeken-voetbalbericht uit de regionale krant (citaat): ......Jan Wolkers was een Nederlandse schrijver (hij leefde van 1925-2007) Zijn vrijmoedig spreken en schrijven over sexualiteit leidde ertoe dat de calvinisten gedwongen waren tot een extra dosis vlugzout. Wolkers daagde voortdurend  uit. Lees vooral :"Turks fruit"
Uitdagen doet ook Arjen Robben, een gedreven voetbalspeler die eigenwijs kriebelt en in de regel succes heeft....Robben zien spelen is zoals het lezen van Wolkers, begrijpt u."  
Maar ja... ook Wolkers ontging de hoofd(Nobel) prijs. Overigens gaat dit ook nog over benen. 

En verder:
staat de tuin mooi in bloei
zijn we veel buiten
namen we afscheid van Janne en Britt-Marie die hun stuga hebben verkocht
kochten op de veiling een mooie broodbakplank voor SEK 50
en hebben we nog veel plannen.

Uppsala, Ikea,Victoria en Varia

Eind mei waren we een paar dagen met  cursisten van de Senioren Academie op tegenbezoek in Uppsala. (Up-saaa-la, klemtoon op de tweede lettergreep). We waren er al eerder geweest en voelden ons er opnieuw direct weer thuis. Het is een stad in ons rijtje  van Leuven, Lund en Groningen. Gezellig en zonder studenten is er niets aan. Het voordeel van een georganiseerd programma is dat je veel ziet en hoort. En we hadden goede gidsen ! Natuurlijk zagen we de Dom, het Universiteitsmuseum (Gustavianum), het Universiteitsgebouw en we volgden het spoor van Linnaeus in Uppsala en omstreken.Uppsala is overigens de oudste universiteit van Scandinavie (1477).

Op excursie naar de kerk van Harkeberga. Skokloster en Sigtuna kregen we een uitvoerige beschrijving van het ontstaan van het landschap. Ook werden we een avond uitgenodigd bij een van de Zweedse deelneemsters. Dan praat je wat meer prive en dat geeft weer een andere dimensie. Op de tweede dag werden we gewekt met kanonschoten, die de officiële ceremonie inluidden van het afstuderen van 158 studenten. Ze kregen hun doktorshatt of een lauwerkrans (bij de Humaniora). We hebben niet goed kunnen ontdekken of het nu het gewone afstuderen is of promoveren. Maar een groot feest is het wel met veel recepties, feesten en partijen.

Boven de ingang van de aula staat de tekst "Vrij denken is groot, maar juist denken is groter"Het is een verwijzing/vermaning naar de vrijdenkers van de 15e eeuw maar nog steeds actueel als je de tekst even laat bezinken. In het Gustavianum zagen we  een van de weinig overgebleven anatomische theaters. Zowel Padua als Leiden bezitten er nog een. Dit theater is geïnspireerd op Leiden en gebouwd met een commercieel oogmerk: tegen betaling kijken naar het ontleden van een lijk.Dat was door de kerk alleen toegestaan aan studenten en leken mochten slechts het ontleden van dieren bijwonen. Het werd geen succes.

De bekendste wetenschapper is Linnaeus en hij is nadrukkelijk in Uppsala aanwezig. Zijn huis, zijn tuin, zijn zomerverblijf, zijn werk enz. Het is indrukwekkend te horen wat deze zeer bezige man allemaal gedaan heeft.  Zijn vele reizen zijn vaak gefinancierd met defensie gelden, omdat hij ook de verdedigingsmogelijkheden van het land beoordeelde.
Celsius, een andere bekende wetenschapper uit Uppsala, is wat in zij schaduw komen te staan. Dat is niet helemaal terecht. Overigens ontwierp Celsius zijn schaal omgekeerd aan zoals wij die kennen. Vast is 100 graden, vloeibaar is 0 graden. Het kan verkeren.


Soms kom je ook onverwachte dingen tegen zoals een protestdemonstratie van gehandicapten, die een betere toegankelijkheid wensen. Ze doen dat al voor het 3e jaar in 32 steden.Ervaringsdeskundig zijn we wel een beetje en toegegeven: de stoepen zijn slecht.Maar verder kunnen we in Nederland aan Zweden een voorbeeld nemen. Dus wat ze nu willen......?


Een grote stad betekent ook grote boodschappen. We reden propvol naar huis. Het verjaardagsgeld was met advies van Karel besteed aan de aanschaf van een nieuwe boor/schroefmachine, schuurmachine en een figuurzaag. Alles met een lithium batterij. Uiteraard hebben we ook Ikea bezocht want we moesten nog wat spullen kopen. De dichtsbijzijnde Ikea hier is 3 uur rijden en nu waren we toch in de buurt van een Ikea. Overigens lijken veel van die winkels in hun lay-out op de Groningse versie. Je thuis voelen gaat dus gemakkelijk als je tenminste van die winkels houdt. De snelle zelfscankassa is in Groningen weer verdwenen en dat is erg jammer merkten we nu weer. Voor Ikea hoef je dus niet naar Zweden. En als herinnering aan Uppsala een inmiddels bestreden parkeerboete van SEK 700

Volgende week zaterdag is het zover. Je leest er steeds meer over in de kranten en natuurlijk gaat het ook over het geld. Wie betaalt het en moeten we als belastingbetaler  ook mee betalen aan de interesse van de koning voor scouting. Victoria is een 'gewone'vrouw met veel belangstelling voor gehandicapte kinderen, die ze steunt vanuit haar Victoriafonds. Nu komt er een fonds bij, opnieuw voor jongeren en hun gezondheid.En beste kijkbuisvrienden er is zaterdag ook een novum: Victoria wordt door haar vader naar het altaar gebracht en dat is niet gebruikelijk in de Lutherse kerk. Maar er staat ook nergens dat het niet mag en het is de wens van de bruid, dus ...beslist het hof. Maar gedoe geeft het wel en de opmerkingen uit de hoek van de emancipatie beweging zijn ook niet mis te verstaan.Amalia is bruidsmeisje want Victoria is haar peetmoeder.Maar dat is van veel meer kinderen van kroonprinsen. Daniel wordt prins maar of hij moet worden aangesproken met Koninklijke Hoogheid is nog niet duidelijk. Door haar recent verbroken verloving stelt zusje, de mooie Madeleine, zich aan als een kleuter. Ze ontbrak zelfs bij de ondertrouw.

6 Juni waren we in Sveg voor de viering van Nationaldagen, de herdenking van de onafhankelijkheid uitgeroepen door Gustav Vasa, die op die datum in 1523 tot koning werd uitgeroepen. Sinds 2005 is het een vrije dag in ruil voor 2e Pinksterdag.Het is een combinatie van onze Koninginnedag, de 5 mei viering en de dag waarop we genaturaliseerde medelanders welkom heten. We luisterden naar muziek en een gepassioneerde toespraak over de discriminatie van zigeuners in Zweden. Haar boodschap was: We zijn allereerst allemaal mensen. En dat zet je weer even aan het denken. 5 Volwassenen en 5 jongeren waren in onze gemeente Zweeds staatsburger geworden.  Dat was aanleiding voor moeder en dochter als dank het (hun voormalige) Filippijns volkslied te zingen. Toen begrepen wij het even niet meer...

Nationaldagen heeft nog lang niet de uitstraling van bijvoorbeeld de 17e mei in Noorwegen. Voorheen was het een plechtigheid in de avonduren.Dat komt schrijft de krant door het ontbreken van grote oorlogen de laatste eeuwen en het Zweeds individualisme. Nu waren de Zweden in WOII minder wit dan hum brood en werd in Ostersund actief en van harte meegewerkt aan het uitwerken en verspreiden van het gedachtengoed van de rassentheorie (om maar 's wat te noemen). En als de wereld groter wordt neemt de behoefte aan de kleine wereld toe.
Je wordt als buitenlander niet geacht het volkslied mee te zingen volgens het etiquetteboek van Amy Groskamp-ten Have. Maar wat te doen als je tekst en melodie wel kent en je toch ook een beetje thuis voelt .......? Precies.


De verkiezingen in Nederland worden  hier met een klein berichtje in de krant vermeld. De essentie volgens het persbureau is als volgt: "Door de economische crises hebben de liberalen van Mark Rutte gewonnen ten koste van moslimhater Geert Wilders" We beginnen er maar niet aan ons politiek systeem uit te leggen. Maar zorgelijk blijft het wel in Nederland.


Het rekje met o.a. onze brievenbus is aangereden. De dader is nog voortvluchtig maar roddels in het dorp geven hoop dat de identiteit binnenkort (niet) onthuld zal worden. Het voertuig is nog niet opgespoord. Op de plaats delict werden 2 bussen totaal vernield aangetroffen. Een bus raakte zwaar beschadigd en twee stuks (waaronder de onze) kwamen er met lichte kneuzingen vanaf. Het rek is inmiddels  hersteld, verbeterd en versterkt. De schade komt voor  rekening van de betrokken brievenbus eigenaren.


En dan nog:
1. Het WK voetbal zonder Zweden betekent heya voor Engeland of Nigeria (Lagerback)]
2. Zijn de stieren inmiddels weer onze naaste buren
3. Werden we lid van de bibliotheek - helemaal gratis inclusief internetgebruik en je kunt zoveel meenemen als je wilt
4. betekent de olievlek in de Golf van Mexico dat vergelijkenderwijs de hele Botnische Golf van Ystad tot Haparanda van kust tot kust vol zou liggen met een dikke laag olie. Dat geeft mij een beter beeld,
5. Is ons email adres nordibacka@telia.com vervallen en vervangen door nordibacka@gmail.com
6. Doen onze 'gewone' e mail adressen  boomker@home.nl en elsbeth@home.nl het hier ook prima'
7. Zagen we herten en hazen rond het huis en dat is een goede start voor de big 5, niet waar Grieteke en Ewout ?
8. Wilden we vandaag (12/6) uit eten ivm de verjaardag van Elsbeth. Alles dicht en het werd een lunch op de enig mogelijke lokatie op 35 km afstand
9. Komen Henk en Wyan maandag en de jongens, Marije en Laura dinsdag. 
10.En zo beleef je nog 's wat.