Naar het Noorden

Het Noorden, 
hoewel de poolgrens nog 700 km verwijderd is.

We varen 's morgens vroeg onder de brug Kopenhagen-Malmö door

Wat zoeken jullie toch daar in het koude hoge Noorden? Een onuitgesproken vraag, die wij vaak lezen in de blik van een ander, als we vertellen over het fijne van ons bestaan hier.

Alsof "vakanties" alleen maar kunnen bestaan in het warme diepe Zuiden. Nu heeft Noord-Frankrijk, Noord-Italië, Noord-België, Noord-Duitsland, Noord-Nederland datzelfde onbegrip gemeen met Noord-Scandinavië. We zijn kennelijk met velen, die eenzelfde vraag moeten pareren. 

Wij gaan weer met frisse zin op weg naar Nordibacka in het Noorden.

Wat vinden we daar in de zomer. Weinig kou, veel koelte en vaak prachtig standvastig zonnig weer. Niet bewegen en puffend half naakt in de schaduw zitten komt voor, maar niet al te vaak. Dat is een voordeel vinden wij.

Weinig mensen in het uitgestrekte Zweden en als je wat hogerop komt dunnen de vakantievierende landgenoten uit. Het zo fel begeerde alleen zijn is hier regel, want Zweden houden, zeker in het begin, afstand. Als je ze eenmaal kent zijn ze vriendelijk, toegankelijk, betrouwbaar, nuchter en open. Afspraak is afspraak en tijd is tijd. Het lijken wel Groningers (haha).

Weinig kunst en architectuur. Logisch in een land met weinig mensen en huizen. Wat er is vind je vooral in de grote steden.

Ontzettend veel volkscultuur en traditie, tot in de kleinste plaatsen. Nationale klederdracht, muziek, oude typerende huizen, ambachten, enzovoorts. Met trots in stand gehouden in veel dorpen. Prachtige landhuizen en villa's zonder protserig te zijn. Stille, wit met blauwe kerken stralen rust en vrede uit. Barok is hier ver te zoeken.

Groen overheerst dit blauw-gele land. Zelfs het volkslied bezingt de groene velden. Eindeloze bossen, die het bestaan relativeren en je soms eenzaam laten voelen.

Maar het allermooiste zijn de stilte en het licht. Daar hebben we geen woorden voor. 
Die ondergaan we.

Midsommar in Vemdalen

Misschien had ik bovenstaande zinnen niet moeten schrijven. Dan houden we Zweden voor de liefhebbers. Maar toch: schoonheid moet je delen en leef dus met ons mee in het gewone bestaan van de bewoners van Nordibacka, die net als in Haren niet op vakantie maar thuis zijn en gewoon huisdingen doen.

Onderweg lijkt het deze maandagmiddag of de autobahn drukker en sneller wordt. Het zal wel aan ons liggen, die bij voorkeur op een zondagmorgen Duitsland in de breedte doorkruisen. De Finnlines biedt vanuit Travemünde een comfortabele hut met een aangename prijs en een vroege aankomst in Malmö om zeven uur 's morgens. Jawel, op de kade wordt iedere bestuurder gecontroleerd op het alcoholpromillage. Geen zorg: negatief.

Ruim 700 kilometers wachten ons tot Rättvik, waar we overnachten in een prima stuga met een zonnig terras. Na tien uur rijden is het ons ook wel gegund, vinden we.

De laatste drie uur de volgende dag leggen we rustig af, doen nog even inkopen in Sveg en zijn om goed half een thuis, klaar voor het grote uitpakwerk

Een rit van 1300 auto-kilometers met een verbruik van minder dan 1 liter op 20 km. 't Kan minder weten we nog goed van vervlogen tijden.

Het gras staat hoog, de waterdruk is minimaal, een nieuwe schotelkop moet gemonteerd en het huis veroverd. Werk aan de winkel en het ene gaat gemakkelijker dan het ander. Het water is nog steeds een probleem, dat met een nieuwe waterpomp hopelijk nu snel wordt opgelost. Nu is het emmertjes water halen... en gelukkig niet pompen.Wat is een stromend watercloset toch een uitkomst!

En uiteraard vieren we ook onze persoonlijke feestjes. 

Inmiddels midzomer achter de rug met de bijbehorende koude dagen nadien.

Net als vroeger merken we dat de zomer niet op zondag, als je er tijd voor hebt, valt. Midzomer blijft een zo Zweeds en zo charmant evenement dat je er jaarlijks met plezier naar kijkt. Al die blijde en vrolijke mensen werken aanstekelijk. We zijn die avond uitgenodigd bij de buren om te eten. Gezellig en smakelijk, een waar genoegen.

Regelmatig worden we 's avonds, op afstand, bezocht door een eland met jongen. Het is lang geleden dat zoiets gebeurde. Dat heeft te maken met het feit dat de buurman de laatste jaren zijn koeien hier boven weidde. Dit jaar is dat niet gebeurd en dus is er meer gras en meer rust.

Elsbeth en Herman

In ons gastenverblijf wonen momenteel onze vriend Herman en zijn Amsterdamse broer Rob. Herman heeft net als wij heel veel jaren 's zomers hier gewoond. Zijn vrouw overleed twee jaar geleden, hun Zweedse huis is verkocht en nu ontmoet hij hier vele oude bekenden. Zo'n bewoning op het erf brengt ook weer een andere gezelligheid met zich mee.

Zo gaat het gewone leven hier z'n gang en leven we hier samen met onze buren en zijn we in gedachten toch ook wel vaak bij onze vrienden thuis en elders in Zweden, die ieder hun eigen, soms grote, zorgen en verdriet hebben.

Hartelijke groet van ons op Nordibacka
 

Mooi, rustiek en maaibaar