Ontmoetingen 2

De tijd is om. De zomer nog niet gelukkig. De bessen geplukt met hulp van AnneMarie en Britt. De auto stampvol gepakt. 20 jaar spullen brengen neem je niet in twee jaar mee terug. Afscheid van de buren is nooit leuk. We beloven te bellen als we (veilig) thuis zijn. We gaan op weg naar huis. De oprit af, de o zo bekende laatste blik en dan het zicht op de 1600 kilometer voor ons. We kennen de weg maar moeten die nog wel bij toerbeurt rijden.  Koffiestop halverwege Mora, een broodmes kopen bij Jula in Mora en dan voor de lunch naar Dutch Mountain tussen Malung en Stollet. Soep van de dag en een uitsmijter met drie eieren. Hollandser kan het bijna niet met Hollandse eigenaren, die daar al zeven jaar de eettent runnen. Een plaats met een mengeling van Nederlandse en Zweedse spullen, gerechten en gevoelens.

We zijn mooi op tijd bij onze vrienden Truus en Jaap in Munkfors. Bij de Nederlandse bakker hebben we voor hen (en  ons) een on-Zweedse taart besteld. Gemoedelijk en gastvrij en altijd erg gezellig zijn onze vele bezoeken bij hen. En aan praterij komen we nooit te kort. We slapen heerlijk in hun caravan, zodat we de volgende uitgerust op stap gaan naar Sunne. We kennen de plaats maar er is altijd wel iets te tweedehands-winkelen, koffie te drinken en te lunchen. Zo komen we voor het eerst van ons leven bij een Thai terecht. Voor herhaling vatbaar. Heerlijk, gevarieerd en voor ons als Hollanders: niet duur. Thai-restaurants, thai-verkoopkarretjes en standjes, je ziet ze overal in Zweden.  

We gaan de volgende dag weer verder. Ruim 540 km voor de boeg, op weg naar Olofström in Zuid-Zweden, de plaats waar het bijna 50 jaar geleden allemaal begon. Een rit over snel- en landwegen, langs Ikeas hoofdkantoor en door een gevarieerd landschap van akkers met stenen muurtjes, weilanden en bossen. We hebben voor drie nachten een huis gehuurd. Midden in het bos en tamelijk afgelegen. Een keurig onderkomen waar we ons beperkt installeren. Maar toch haal je de hele auto overhoop.

Het is zaterdagavond en we worden verwacht bij Eva en Rolf. Eva kennen we van de allereerste uitwisseling tussen de leden van Olofströms Gymnasterna en Voorwaarts-Haren. We zien elkaar niet vaak maar hebben het contact nooit verloren. Op mijn mail of ze eventueel tijd zouden voor een kopje koffie werd direct en enthousiast gereageerd.  Nu praten we gewoon gezellig verder bij lekker eten en drinken.

De volgende dag zijn we te gast bij onze vrienden Annika en Kjell. Het is fijn hen weer te ontmoeten en met hen onze telefoongesprekken voort te zetten. We groeten Anna als we een bezoek brengen aan haar graf. Veel te  jong en veel te vroeg overleed Anna in februari, echtgenoot Magnus, hun 9 maanden oude Vincent en haar 14-jarige zoon Maximus achterlatend. Wij delen in het grote verdriet van al haar dierbaren. Bij het avondeten zijn ook dochter Agnetha met man en kinderen aanwezig en ook Magnus en Vincent. Vertrouwd, gastvrij, gezellig en opnieuw is het eten smakelijk. We kennen elkaar allemaal goed en delen een historie van zo'n 25 jaar.

Als we in het donker naar huis rijden springen twee reeën vlak voor de auto langs.

Het is maandagmorgen als we de auto weer goed inpakken. We doen rustig aan, we doen inkopen (zoals dubbel gezouten roomboter) en 's avonds eten we nog een keer bij Kjell en Annika. Met zijn vieren heb je wat meer tijd voor een goed gesprek. Het wordt niet laat want morgen wacht ons de 800 km naar huis.

Het is een overbekende route, maar twee uur oponthoud door Duitse wegwerkzaamheden zitten niet in die mate in onze planning. Twaalf uur onderweg is wel genoeg, vinden we. De traditie eist twee Tonny kroketten voor ieder als eerste daad na het passeren van de gemeentegrens. En dan begint het uitpakken, opbergen, wassen, boodschappen doen, strijken, de post doen en de mail afwerken. Lichamelijk zijn we thuis. Onze ziel, zoals een vriendin dat uitdrukt, moet nog volgen. En dus blijven we nog royaal een week onder de radar. Het was een goede zomer.

Elsbeth & Henk